Wij verwachten hier vooral warmer weer en een lekker zonnetje. Helaas was dit niet waar, bij aankomst op Ha'apai regende het zoals het in Nederland kan doen. Alleen leverde het hier ook weer hele bijzondere beelden op. Alle kinderen waren op straat, speelde in de plassen met blaadjes van de bomen. Andere wasten hun haar onder een straal die uit de dakgoot kwam. En ondanks de regen en dat de mensen hier niet veel hebben, zagen alle mensen er hier heel blij en vrolijk uit. Nou moeten wij zeggen dat de mensen hier in Tonga ook heel vriendelijk zijn. Iedereen groet je en ze maken graag een praatje met je. Wij voelden ons dan ook zeker welkom geheten in dit mooie land.


Het onbewoonde eiland Uoleva
Na 2 dagen op het hoofeiland van Ha'apai genaamd Lifuka te hebben rondgeneusd. Besloten wij naar het onbewoonde eilandje Uoleva ernaast te gaan. Omdat wij dachten dat de Tonganen niet echt op de tijd leven, verwachten wij de eigenaar van het guesthouse waar we gingen verblijven dan ook niet stipt om 10 uur. Thijs en ik lagen nog lekker te snurken en de hulp maakte ons dan ook wakker. Wij moesten dan ook nog ontbijten, onze spullen pakken enzovoort. De beste man genaamd Soni moest nog wat boodschappen doen en verwachten ons om 11 uur bij zijn boot die ons naar het eiland zal brengen.

Natuurlijk waren wij iets te laat. En bij de boot waren wij dan ook stomverbaasd. Het was 1 van de lelijkste bootjes die wij ooit hebben gezien. Maar goed, we wilden toch naar het eiland dus gaan met die ba.... ehhh boot! En wat bleek, er was nog een stel die naar het eiland ging. En jullie willen het vast niet geloven, deden wij ook even niet. Maar we zitten aan de andere kant van de wereld, gaan naar een onbewoond eiland en zitten gewoon nog met Nederlanders opgescheept.

Gelukkig waren Bram en Ellen ook van onze leeftijd. En ondanks dat wij deze wending totaal niet verwacht hadden, hebben wij ons prima met elkaar vermaakt. S'avonds gezellig rond het kampvuur op het strand zitten. Lekkere drankjes drinken en gezellig kletsen. En ook waren zij voor ons een goede wekker. Soni de eigenaar verwachten ons namenlijk s'ochtends om 08.30 bij het ontbijt. En aangezien wij niet echt ochtend mensen zijn en hier geen electriciteit op het eiland was om de telefoon wat tevens als wekker diend op te laden. Waren wij dus erg blij dat hun s'ochtends even op ons huisje bonkten.

Ook beleefden Thijs en ik deze 5 dagen op het eiland heel verschillend. Ik ging lekker voor het relaxen op het strand met mijn boek en een beetje bruin bakken. Een duikje in zee en zo nu en dan een snorkeltochtje. Terwijl Thijs vooral de hele tijd met van alles en nog wat bezig was, en het leek als of hij niet gewoon even op zijn kont kon zitten. Zo heeft hij heel wat stukken in de zee afgesnorkeld en veel mooie dingen gespot en op de foto gezet. Ondertussen moest ik weer even aan de zee wennen, ik ben toch nog niet helemaal over mijn haaien fobie heen geloof ik. En ook moest ik even aan de watertemperatuur wennen. Ik ben dus een stuk minder dan Thijs in  het water geweest, wat ik nu nog steeds dagenlijks te horen krijg!

Ook bedacht Thijs om op het stuk weg geslagen strand voor ons huisje een trap te bouwen. Hij ging aan de slag met stukken gevonden hout en palmbladeren. Maakte hiermee een soort van frame en vulde dit later af met zand. En Soni de eigenaar was hier wel blij mee. En geloof me als iemand expeditie Robbinson kan overleven is het volgens mij Thijs wel. Hij bouwde ook van een lange tak, wat spijkers, zijn eigen meegebrachte visdraad, lood, haakje en dobber een hengel. Daarna deed hij wat brood aan de haak, maar de visjes vraten dit er razendsnel af. Uiteindelijk probeerde hij het met een stukje kokosnoot en jawel hij had gewoon beet! Erg grappig ook wel hoor om te zien hoe hij zo met van alles bezig kan zijn en wel weer wat verzint op zo'n eiland waar niks te doen is.

Er was dus totaal geen luxe op dit eiland. En we waren dus echt totaal back to basic. Ons huisje was van hout, er stond een zelfgemaakt bed in met een matras dat zo dun was dat we gewoon op het hout sliepen. S'avonds moesten we het doen met een kaarsje. En de douche die hier was stroomde doormiddel van koud regenwater. Maar ondanks dit hebben wij het hier heerlijk gehad. De eigenaar kookte elke dag superlekkere maaltijden voor ons. Waaronder ook 1 keer een lekkere bbq boven ons kampvuur op het strand. Maar ook liet hij ons genieten van de Tongaanse traditie op zondag, de Umoe. Ook wel the underground oven genoemd. Het vlees word in bladeren gewikkeld met kokos melk. In de grond wordt een kuil gemaakt met hierin een vuur, daarop komen stenen waar het eten ingewikkeld in folie word opgelegd. Dan wordt de kuil dicht geschept en het eten hierin gegaard. Het smaakte ons heerlijk in ieder geval. En van al het eten wat wij aten, konden Thijs en ik het niet laten ook stiekem de honden en de kitten No Good een hapje toe te gooien. Die waren deze 5 dagen dan ook ons dikke vrienden en kwamen behalve een hapje scoren ook lekker met ons knuffelen. Maar goed dat onze hondjes thuis dit allemaal niet kunnen zien, die zouden vast jaloers zijn!