Eerste dagen

Cancun zelf is een badplaats die op de computer is ontworpen. We proberen naar hostals op Isla Mujeres te bellen. Maar dit lukt niet. Later proberen we het nog een keer. Maar of men neemt niet op, of is in gesprek. Ook proberen we een slaapplaats te krijgen in de jeugdherberg, maar ook hier zit alles vol. In een boekwinkeltje hebben ze wel een tweedehands planet voor ons, maar juist het deel van Cancun mist er uit. We geven hem maar weer terug. We proberen weer tevergeefs naar Isla Mujeres te bellen. We gaan eerst maar op zoek naar een nieuwe planet. Maar het is zondag en alles is dicht. De enige die we kunnen vinden is een Spaanstalige LP. We wisten niet eens dat je ze in het Spaans kon krijgen. Na veel zoeken en vragen vinden we uiteindelijk een. Men heeft er een plakkertje over de voorgedrukte US$ prijs gedaan van 570 pesos. Dat is gewoon twee keer zo duur. Maar ze willen niets van de prijs afdoen. Eigenlijk vinden we het te gek voor woorden. Maar we hebben voor morgen nog niets en we willen zo vroeg mogelijk vertrekken. Dus kopen we hem maar met forse tegenzin. Ik heb zo´n raar gevoel over Isla Mujeres. Het is niet te beredeneren. Bert probeert me een beetje op te vrolijken, maar het lukt niet echt. We kopen een paar broodjes in de supermarkt en lezen wat in de dure Planet. 

We worden om 7.00 uur wakker. We blijven nog even liggen, maar niet echt lang. We willen vroeg vertrekken. We gaan even pinnen. We moeten wel zoeken en kunnen het eerst niet vinden. De pin blijkt hier in de winkels zelf te zijn. We nemen een taxi naar Puorto Juarez. Hier stappen we op de snelboot naar Isla Mujeres. Isla Mujeres ligt 11 km ten noorden van Cancun. Het is even een gedoe om de zware rugzakken op het voordek te krijgen, maar met behulp van de bemanning lukt het. Als we aankomen staat er maar één iemand te wachten die kamers aanbied. Het lijkt niet zo veel bijzonders en we gaan eerst zelf maar eens op onderzoek uit. We lopen eerst naar de jeugdherberg, maar hier hebben ze alleen maar dormbedden (slaapzaal). Dit willen we niet. We vragen of ze ook een ander adres kunnen aanbevelen. Jawel, even verder op, daar hebben ze ook kamers voor een goede prijs. We lopen er heen. Maar ook dit zit vol. De eigenaar is bezig te schilderen. Maar hij weet wel een paar andere adressen  voor ons. Op blote voeten leidt hij ons op een drafje door het dorp. We moeten wel draven met de zware rugzakken en we hebben het verschrikkelijk heet. Het eerste adres is ook vol. Maar weer verder. Maar dan is het raak. Er is nog een kamer. We kunnen de prijs zelfs nog naar beneden brengen naar US$17. We hebben hiervoor zelfs een eigenbadkamer. Opgelucht gooien we rugzakken neer en gaan op zoek naar iets te eten. Als we terugkomen, is er op de bovenste verdieping ook nog een kamer vrij voor dezelfde prijs, maar deze heeft 2 losse bedden. Dit vinden we toch minder gezellig. We gaan even op het strand kijken. We doen vandaag duur en huren ligbedden en een parasol. Het is erg warm en we liggen lekker in de schaduw en zwemmen zo nu en dan. De zee is heerlijk op badwatertemperatuur. Hier houden we het wel even vol. Het is een schitterende jade kleurige zee, met aflopende stranden. ´s Avonds gaan we redsnapper (rode poon) eten. Het is ook tijd voor de was. Het droogt hier lekker snel. De hele kamer hangt vol lijnen met was. Vooral ik voel me 100% beter dan gister. Wat het ook was, ik kan het niet verklaren. We hebben een beetje last van de warmte als we gaan slapen, we moeten ook weer aan het lawaai van de fan wennen. We doen de oordoppen maar weer in, dan gaat het beter.

We slapen echt lang, tot 10 uur. Lekker een kopje koffie gemaakt, yoghurt gegeten en naar het strand. Ook vandaag weer een strandstoel gehuurd. Het is ook erg warm. We zitten veel onder de parasol. Maar we genieten hier echt van. We doen niets vandaag, zwemmen alleen wat. We hebben een bookexchange gevonden, dus lekker lezen maar. We eten op de markt. Het is erg lekker, maar niet veel. In de goedkope eethuisjes hoef je hier geen tax te betalen, dus dat scheelt wel. We hebben kort hierna al weer honger. We komen een Duits stel tegen dat ook in het hostal logeert. Ze vragen of we met hun samen een golfkar (het plaatselijk vervoermiddel) willen huren voor een hele dag. Dat scheelt mooi de helft en ze zijn erg aardig. Het kost US$45 voor een hele dag. We gaan later op de avond nog even samen een corona drinken. Het blijkt de duurste tent van het hele eiland te zijn. Overal zijn aanbiedingen van 2 voor de prijs van één. Wij betalen het volle pond, maar voor morgen weten we het.

We staan om 8.30 uur klaar. Eerst met Katja en Thomas naar de supermarkt voor broodjes, dan de golfkar halen. Het is best grappig om in een golfkar te rijden. Het gaat niet echt snel. Maar zelfs de auto´s mogen op het eiland maar 40 km/uur rijden. We rijden eerst naar de turtlefarm. Onderweg krijgen we een verschrikkelijke stortbui over ons heen.  We zijn doornat. Maar het is zo weer voorbij en schijnt de zon weer. Bij de turtlefarm worden de schildpadeieren, die op het bijbehorende strand zijn gelegd, weer op nieuw begraven. Er komt dan een beschermend gaas overheen. Zo kunnen de eieren niet opgegeten worden. Het zijn er soms wel 130 stuks. Dan komen de schildpadjes in een grote bak water. Totdat ze na een jaar oud genoeg zijn om in de zee vrijgelaten te worden. Dit wordt vaak door schoolkinderen gedaan. Verder zijn hier nog grotere bassins waarin de schildpadden leven. Ook wordt er onderzoek gedaan. In Latijns Amerika worden nog steeds schildpadden gedood om hun vlees en hun schild. Ook de eieren worden als een delicatesse beschouwd. Maar hier wordt nu tegen opgetreden. Op het doden van een schildpad staat nu een gevangenisstraf van 2 jaar. Ons gidsje hier vertelt dit wel 3 keer. Ze zijn hier blij dat er nu maatregelen worden genomen. We rijden door naar het beach hotel. Hier kun je snorkelen voor 20 peso’s. Bij het er naast gelegen Nationaal park El Garrafón, kost het snorkelen 150 peso´s. We zien hier meer flippers dan vissen. We lenen de snorkels van de Duitsers en snorkelen ook een poosje. Er zijn hier enorme vissen. Ze zijn mij soms wel wat te groot. De vissen zijn er aan gewend uit je hand te eten. We rijden verder naar het zuidelijkste punt van het eiland. Dit is niet zo ver. Het eiland is maar 8 km lang en 1 km breed. Op de winderige rotspunt staan de resten van een Mayatempel, gewijd aan de godin van de vruchtbaarheid. Hier is niet veel meer van overgebleven. Ook staat er een vuurtoren. In de verte zien we de hoteltorens van Cancun. We crossen nog wat kriskras over het eiland. Stoppen zo nu en dan voor een mooi uitzicht. Je kunt hier ook met de dolfijnen zwemmen. Hier hebben we alle vier geen zin in. Om 5 uur leveren we de golfkar weer in. Onderweg naar het hotel zie ik een zwart badpak hangen. Het past ook nog. Ik zeg dat ik het later op kom halen omdat ik geen geld bij me heb. Hoewel hij ons helemaal niet kent, schiet Thomas het bedrag voor. Heel lief van hem. Het was weer een leuke dag. 

We genieten nog een dagje van het helemaal niets doen. We hebben nu echt vakantie. Boekje lezen, luieren op het strand. Op het strand is een soort oefening van de matrozen. Ze staan de halve dag met volledige bepakking in de felle zon. Een paar smokkelen wat en gaan onder een boom staan. Ze krijgen van de toeristen zo nu en dan wat water. 

Vandaag verhuizen we naar een kamer boven. Nu hebben we de galerij als een soort balkon. Hier kunnen we lekker buiten zitten. Het waait ook een beetje door hier. Het is vandaag een beetje bewolkt. We versturen een paar kaarten. Als we een fles wijn gekocht hebben in de plaatselijke supermarkt komen we Katja en Matthias tegen. We hebben ze op Moorea ontmoet. Ze staan bij de wafeltent. Wij lopen ook op de lekkere lucht af. We moeten zelfs even denken. Ze komen ons zo bekend voor. Zij zijn via Canada en Los Angeles hier gekomen, wij dus via een heel andere route. Hoezo, toeval bestaat niet? We gaan wat drinken met zijn vieren en het wordt een heel gezellige avond. 

We hebben weer een heerlijke stranddag. We zien pelikanen steeds overvliegen. Als we de fles wijn op ons balkonnetje open maken is het niet te drinken. Jammer, hij is zeker te warm geweest. Het gekoelde water dat beneden in de hal van het hostal staat is gratis hier. Je kunt zoveel flessen vullen als je wilt. De blauwe thermosfles komt weer goed van pas. We brengen de dag aan het strand door. Aan het eind van de middag is er een bruiloft op het strand. Het lijkt wel erg romantisch met de ondergaande zon als achtergrond. 

We slapen lang. Proberen via de mail hostals te reserveren. Verder wat puzzelen en lezen. We worden uitgenodigd om een hotel te gaan bekijken. Ze proberen een soort huurkoop van een hotelkamer te slijten aan ons. Je bent dan voor een deel eigenaar. Dit geeft je het recht om ieder jaar een paar weken in die kamer door te brengen. Maar het blijkt al snel dat ze het liefst Amerikanen hebben. Die zitten hier natuurlijk dichterbij. Voor Hollanders is het te ver vliegen. We kopen nieuwe zonnebrand olie. Meteen betrekt de lucht. Het gaat nog net niet regenen. Het is wel erg benauwd. We zien hier erg mooie schelpen, maar we kunnen ze alleen niet meenemen. Hier doen ze er helemaal niet moeilijk over. Men metselt ze gewoon in het cement als ze een muurtje willen bouwen. Maar op Schiphol krijgen we vast wel problemen. De gekochte pina collada smaakt nergens naar. We geven het aan de schoonmaaksters die er erg blij mee zijn. We worden ´s nachts steeds wakker van de warmte. 

We hebben onrustig geslapen. We gaan met het fototoestel een eind lopen om foto´s te maken. Ik blijk allergisch voor het gekochte zonnebrandmiddel. Dikke bulten verschijnen overal. De Mexicaanse families gaan hier met zijn allen naar het strand. Oma, opa broers en zussen, alles gaat mee. Oude omaatjes worden tussen twee dochters in de zee in genomen. Ze zien er niet echt arm uit. Het goud glimt je tegemoet. De nagels zijn ook keurig gelakt. De kinderen hoor je hier ook nooit jengelen. Er is altijd wel iemand die met ze speelt. Ze kunnen zich over het algemeen ook goed zelf vermaken. Een plastic bekertje en een lege fles is genoeg. Soms zoeken ze doppen, van de cola en fanta doppen wordt dan een spel gemaakt. De zee heeft weer de badwater temperatuur en de vissen zwemmen om ons heen. We doen niet veel bijzonders. We gaan veel naar het strand. Er zitten een paar bewolkte dagen tussen. We ruilen een paar boeken bij de bookexchange, dus lekker veel lezen. We staan een beetje in dubio: gaan we nog naar Playa del Carmen of niet? We hebben er goede dingen en slechte dingen over gehoord. Op onze mails hebben we geen antwoord gekregen. Dus de hostals hebben klandizie genoeg. Maar omdat we het hier ook wel bekeken hebben gaan we toch maar verder. De mensen in de supermarkt herkennen ons al. Bert heeft ontzettende koortsblaren op de lippen. De beneden buurman (een oude Mexicaan) heeft de radio ontzettend hard aan staan als hij drank op heeft. Hij draait iedere keer het zelfde bandje. We lopen maar een blokje om en gaan lekker op een terrasje zitten. We horen mensen praten  over de moeilijke grensovergangen met Honduras. Als we dit horen zijn we wel blij dat we die toestanden nu niet meer hebben. Maar toch hebben we een dubbel gevoel bij het feit dat we bijna weer naar huis moeten. Op een gegeven moment krijgt Bert moordneigingen van de haan die elke ochtend luidruchtig alles bij elkaar kraait. De politie rijdt hier in, tegenstelling tot de vele golfkarretjes, in abnormale grote auto´s rond. Ze vullen bijna de hele straat. We eten hier vaak taco´s. die zijn hier erg lekker. Een coronaatje smaakt er heerlijk bij. We gaan nog even naar de kapper. Dit wordt voor mij echt een ramp. Hij doet eerst Bert zijn haar met een tondeuse. We hebben de onze weggegooid. Die is onderweg kapot gegaan. Het gebeurt nogal ruw. Bert zegt niets tegen mij. Als ik aan de beurt ben is mijn haar in 5 minuten klaar. De pony is bijna verdwenen. Ik kan wel janken. Er komen 4 vlechtjes in om het nog een beetje toonbaar te maken. We gaan voor de laatste keer bij de zilverwinkels kijken. We vinden de kettingen over het algemeen toch een beetje opzichtig. We durven ze niet als cadeautjes mee te nemen. We pakken de rugzakken weer in. De injectienaalden en alle overbodige spullen laten we hier achter. Nu passen de fleece jacks in de rugzak. We krijgen als we gaan afrekenen ook nog korting op de overnachtingprijs. We betalen nu nog maar US$15 per nacht. 

We staan vroeg op. We nemen de boot van 7.30 uur. We kopen voor de laatste keer een grote beker yoghurt bij de supermarkt. Dit eten we lekker op de boot op. Dit keer kunnen we de rugzakken bij ons houden. Het is een zeer rustige overtocht. Eenmaal in de haven nemen we een taxi naar het busstation. Hier staat de bus naar Playa del Carmen al klaar. We hebben geluk, we zitten net en de bus vertrekt. Het is maar 68 km en 50 minuten rijden. Onderweg is niet veel bijzonders te zien. We zijn al vroeg in Playa del Carmen. We lopen eerst naar het adres dat we hebben gekregen van meisjes op Isla Mujeres. Het is echt ver lopen en het is inmiddels al weer lekker warm. Maar we vinden Hotel Playa del Sol niets. Er zitten niet eens ramen in de kamer. Dat is wel balen. We zijn de goedkopere hostals, die allemaal bij het busstation liggen, voorbij gelopen. We beginnen nu maar aan de weg terug. Overal vragen we, maar het is of te duur of men zit vol. Maar we vinden natuurlijk zo als altijd wel weer wat. In Calle da Gabi. Het is een Mexicaans uitziend hostal, met leuk gekleurde muren. We hebben een kamer met fan voor 200 pesos. We zweten ons inmiddels het apezuur. We zetten de rugzakken neer, drinken een bakje koffie en gaan Playa del carmen bekijken.

Playa del Carmen was ooit niet meer dan een aanlegplaats voor de boot naar het tegenover gelegen eiland Cozumel. Daar kun je niets meer van terug vinden. Het is nu een echte toeristische badplaats met een oneindig aantal bars en souvenirs winkeltjes. We lopen eerst een stuk langs het strand in zuidelijke richting. Heel veel grote hotels en resorts. We zien een man met een grote filmcamera lopen. We gaan even kijken. Blijkt hij de modeshow rond het zwembad te filmen. De mensen worden hier de hele dag bezig gehouden, van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat. Het begint met aerobic lessen, gevolgd door Spaanse les, bridgen, aquajoggen, strandvolleybal en dansles. De mensen die in het resort logeren hebben een gekleurd armbandje om dat aangeeft dat je er logeert en een strandstoel met handdoek mag hebben. Verveel je je dan nog, dan kan er tegen betaling gesurft, bananenbooot varen, waterscooter en parasailing gedaan worden. Kortom het Benidorm van Mexico. We halen bij de Subway een broodje. Het geld wil hier wel rollen. Ze hebben notabene ook alleen maar wisselgeld in dollars. Als we weer op het strand bij het dorp lopen liggen de mensen echt handdoekje aan handdoekje. De zon schuilt achter de dikke wolken en we gaan maar terug naar het hostal. Het is echt bloedheet op de kamer. De fan helpt niet echt. 

We gaan op eten uit. We bekijken het dorp. De hoofdstraat is de Quinta Avenida. Eigenlijk vinden we hier niet zo veel aan, wel veel sieraden winkels. Aan een dagje hier hebben we eigenlijk wel genoeg. We boeken bij een bureautje voor US$35 pp een trip naar Chichen Itza. Dit is het goedkoopste wat we kunnen vinden, de meeste vragen rond de $45. Er is één die US$25 vraagt. Maar daar zit weer time sharing achter. We boeken voor vrijdag, dan moet je wel entree betalen, maar is het minder druk. We betalen US$10 aan. We eten lekker in een gezellig tentje, drinken een corona. Dan weer terug naar de warme kamer. We zijn eigenlijk wel moe, maar kunnen niet slapen van de hitte. We zitten om 7.30 uur op de stoep voor het hostal op de bus te wachten. De eerste mensen lopen al naar het strand. We worden 20 minuten later opgehaald dan op het ticket staat. We hebben zo iets van: gelukkig niet de hele prijs betaald. Maar alles komt goed. Het is een minibus, waar 10 mensen al in zitten. Het is een luxe bus. We zitten erg comfortabel met zijn tweetjes op een drie persoons bank. Het is 3 uren rijden over een eentonige weg. Het landschap is hier niet echt mooi. 

Chichén Itza, Uxmal, Palenque, Tikal. Deze wereldberoemde Mayasteden met exceptionele piramides en tempels moet een mens eens in zijn leven hebben bezocht. Of verschillende keren: de Mayacultuur is als een gecompliceerd boek dat je na één keer lezen nog niet kent. De monumenten van de Maya’s prikkelen de fantasie. Ze vertellen een intrigerend verhaal over een fascinerende cultuur die zonder meer superieur was aan het middeleeuwse Europa. Waar kwamen de Maya’s vandaan? Welke voorstellingen hadden ze van de wereld? Waartoe dienden de piramides? Wat voor geheimzinnige ceremonies hielden ze? Offerden ze mensen aan de goden tijdens bloedige rituelen of is die theorie een verzinsel van archeologen? Waarom eindigde de Mayacultuur zo abrupt? Vragen en dilemma’s die de experts al meer dan een eeuw bezighouden. Verscheidene archeologische interpretaties hebben uiteenlopende conclusies opgeleverd. Heilige boeken van de Maya’s die feiten hadden kunnen voortbrengen, zijn vernietigd in opdracht van fanatieke Spaanse gelovigen die er het werk van de duivel in meenden te herkennen. Kunstwerken zijn beschadigd, graven leeggeroofd, hiërogliefen vervaagt door weersinvloeden. Tal van ruïnes sluimeren nog onder lianen, bomen en varens. Elk nieuw archeologisch onderzoek kan spectaculaire gegevens opleveren die dwingen het beeld van de Mayacultuur bij te stellen. Na de vondst van wandschilderingen met macabere taferelen, enige decennia terug, moest de voorstelling van de Maya's als vreedzaam volk al drastisch worden veranderd. Maar ondanks de talrijke vraagtekens en twijfels zijn de contouren van de Mayacultuur duidelijk




De geschiedenis van de Maya

De geschiedenis van de Maya kan men indelen in drie delen. Het begin van de Maya-beschaving loopt van ± 1000 v. Chr. tot ca. 200 n. Chr onder de invloed van de Olmeken. In deze tijd, die ook wel preklassieke periode wordt genoemd, richtten deze Maya’s hun eerste piramidevormige heuvels op met daarop tempels of altaren in de vorm van een Maya-hut. De Maya’s kenden toen nog geen schrift en daarom weet men niet veel uit deze periode en kan men alleen uit beeldhouwwerk, huizen, tempels en schilderijen informatie over deze periode in de Maya-beschaving halen. De klassieke periode loopt van ca. 200 tot 900 n. Chr. Hierin kwam het volk tot zijn grootste bloei. Steden en piramides werden gebouwd, daarvan zijn nu nog steeds ruïnes te zien. Chichén Itza en Uxmal zijn daarvan veel bezochte voorbeelden. De laatste periode in de geschiedenis van de Maya’s is de postklassieke periode van ca. 900 n. Chr. tot de komst van de Spanjaarden. De piramides en tempels die in de vorige periode werden opgericht gaven al aan dat het met de welvaart en stabiliteit van het volk wel goed zat. In deze periode lijkt het tij zich te keren en niemand weet precies waarom, maar de Maya’s stevenden af op hun ondergang. Sommige archeologen denken dat onderlinge conflicten de oorzaak waren van het verdwijnen van de Maya’s. Ook zijn er aanwijzingen dat de Maya’s onder de voet werden gelopen door andere volken uit Mexico. Echter, met de komst van de Spanjaarden werd het toch al verslechterde volk helemaal uitgeroeid. 

Chichén Itza is de beste gerestaureerde Maya ruïne. De Itza´s bouwden deze plaats in de 9e eeuw. In de glorietijd was het 25 km2 groot. Het religieuze culturele centrum was 6 km2 groot. Hiernaast leefden nog zo´n 50 á 60 duizend mensen in hutjes er om heen. In het laatste deel van de 10e eeuw is de stad verlaten. Niemand weet eigenlijk de reden hiervoor. Korte tijd later kwamen de Toltecs. De cultuur van de Toltecs werd gemengd met die van de Maya´s. Er zijn afbeeldingen van de de Maya regengod Chac maar ook van Quetzalcoatl, de gevederde slang. Ook wij krijgen vandaag een armbandje om als we het entree kaartje hebben gekocht. Het is hier echt verschrikkelijk heet. Onze gids loopt met een paraplu op tegen de zon. De uitleg doet hij zo veel mogelijk in de schaduw van de bomen. Gelukkig staan er nogal veel bomen. 

We beginnen op het centrale plein bij de hoge piramide El Castillo, of ook de Tempel van Kukulcan, de gevederde slang van de Maya´s. Deze 30 m hoge tempel is over een kleinere heen gebouwd. Deze tempel is eigenlijk een Maya kalender van steen. Elk van de 9 terrassen is door een trap in tweeën verdeeld in 18 afzonderlijke terrassen. Wat de 18 maanden van 20 dagen van het Maya jaar vertegenwoordigen. De 4 trappen hebben elk 91 treden, voeg hierbij de top van het platform en je hebt 365 dagen. Op elke kant van de piramide zijn 53 vlakke panelen die herinneren aan 52 jaren in de ronde kalender. In de binnenste piramide bevindt zich een chacmool, dit is een liggend symbool waarop de harten werden geofferd, en een jaguar troon bezet met jade en schelpen. Twee keer per jaar, op 21 maart en op 21 september, kun je hier een door de Maya’s gemaakte optische illusie waarnemen. Als de zon in een bepaalde stand een schaduw werpt op de noordzijde van de trap, lijkt het alsof er een slang naar beneden komt gegleden. We klimmen niet boven op de piramide. Het is zo verschrikkelijk heet. Bert vindt het ook te hoog en mijn knie wil nog niet echt. 

Onze volgende stop is bij het Gran Juego de Pelota. Dit is de grootste arena voor het balspel in Mexico. Hier werden de belangrijkste wedstrijden gehouden. De muren zijn versierd met reliëfs van de spelers. We zien een beeltenis van een man zonder hoofd. Het bloed wat er uit spuit verandert in de veren van een adelaar. Er staan tempels aan beide kanten. De Templos de los Jaguares, waarvan de muren zijn gebeeldhouwd met adelaars en jaguars die mensen harten verslinden en de tempel van de hoge priester. Hier bekeek hij het spel. Aan de hoge muren zit een ring. Hier moet de bal door. Deze bal mocht niet met de handen worden aangeraakt. Het team wat verloor werd geofferd. Dit gebeurde op het verder op gelegen Tzonpantli, het schedelplatform. Deze tempel is versierd met schedels. De mensenoffers werden hier gebracht voor de vermoeide zon. De priester sneed de borst van het slachtoffer open. De adelaar eet het hart dan uit de borstkas. Even verderop is weer een gruwelijk platform. De voorstelling die hierin gesneden is: de adelaar als symbool van de dag en jaguars, symbool van de nacht, hebben het hart in hun klauwen. 

Dan lopen we door naar de heilige natuurlijke bron, de cenote sagrado. De cenote heeft een diepte van ruim 40 meter en is bijna 60 m breed. Hij werd waarschijnlijk als offerplaats gebruikt. De slachtoffers werden eerst gereinigd in een aangrenzend stoombad, dan zo mooi mogelijk aangekleed en dan in de cenote gegooid. Omstreeks 1900 kocht een professor uit Harvard de Chichen Itza voor US$75. Hij was nieuwsgierig geworden door de verhalen van de plaatselijke bevolking over maagden die geofferd werden en in de cenote gegooid. Hij nam materiaal mee om de put te dreggen. Hij vond goud en juwelen uit alle delen van Mexico en beenderen. Duikexpedities in 1960 leverden ook nog waardevolle stukken op. Het bleek dat kinderen, oude mensen, gewonden en zieken gedwongen weren om een eeuwig bad in de heilige bron te nemen. 

We zien de tempel van de krijgers en de tempel van Chacmool. Hierboven op ligt de figuur met het offerblok op zijn buik. Dan naar het observatorium. El Corocol. Dit was een belangrijk rond gebouw op een verhoging. Hier had men op alle hoeken bakken met water staan. Als er dan sterren in een bepaalde hoek in het water schenen, kon men verschillende tijden voorspellen. Met deze kennis bepaalde de priester wanneer het tijd voor het planten en oogsten van het koren was. Ook werden zo de zonsverduisteringen voorspeld. Als de priester het voorspelde en het gebeurde ook zo, verhoogde dit zijn macht. Verder is er nog een tempel van de 1000 kolommen. Hier logeerden vroeger de werknemers. Alleen de kolommen zijn overgebleven. We kijken nog even naar El Castillo en dan is het weer tijd om naar de bus te gaan.

We rijden naar een volgende Cenote. Deze bron is veranderd in een soort zwembad. Ook hier zijn natuurlijk volop verkopers aanwezig. Dan stoppen we nog een keer in het oude plaatsje Valladolit. De kerk die hier staat imponeert ons niet. Het moet de oudste christelijke kerk van Mexico zijn. De kerk heeft versterkte muren en had een tweeledige functie: kerk en fort. Misschien dat het daarom van binnen zo kaal is. Tijd om weer naar Playa del Carmen terug te gaan. We kijken onze ogen uit naar de luxe verblijven van onze medepassagiers. Wij gaan weer naar ons warme, maar gezellige Mexicaanse kamertje.

Lees het verhaal over Mexico verder op de pagina van Tweereizigers - mexico. Naast verhalen uit Mexico zijn er ook andere verhalen te vinden uit bestemmingen verdeeld over de hele wereld.