19 juli 2011 – Glacier Bay

Om 4.00 uur gaat het alarm deze dag af iedereen MOET zijn bed uit en aan dek verschijnen. Het vermoeden bestaat namelijk dat er iemand over boord is gesprongen. Aart en ik staan binnen 5 minuten bij onze reddingsboord, zoals geoefend op de eerste dag. Maar voordat de rest van de passagiers er allemaal dat duurt wel even. Gelukkig blijkt na +/- één uur buiten staan dat het loos alarm is. De passagier die vermist was is getraceerd, iedereen mag weer naar bed. Later op de dag biedt de kapitein, André Schoonhoven, zijn excuses aan voor het ongemak en biedt ons allemaal een glaasje champagne aan bij het diner. Iedereen gaat weer naar bed en probeert nog wat te slapen, want vandaag staat Glacier Bay op het programma.

Wij staan iets vroeger op als gisteren zodat wij op tijd kunnen ontbijten en ons daarna kunnen posteren aan dek. Vandaag varen wij namelijk een natuurpark in, Glacier Bay. Wij zullen een gletscher gaan bekijken, wij zijn benieuwd. Vanaf 10.00 uur staan wij geheel tegen de kou gekleed aan dek, wij hebben de jassen aan welke wij van Nick hadden meegekregen. Heel klein om mee te nemen, maar een groot warmte effect, zogeheten snugglejacks, een soort slaapzak jas. Wel grappig want sommige mensen denken dat wij de rangers zijn die deze dag aan boord komen ons te voorzien van informatie over wat wij te zien krijgen in het Glacier Bay park. Wij hebben constant wat te zien, fototoestel in de aanslag en ook de verrekijker komt weer goed van pas. Wij verlaten onze post alleen maar voor een kort toiletbezoek om even een koffie “to go” (om mee te nemen) te halen met een lekkere koek erbij. Wij zien deze dag walvissen, zeehonden en op een gegeven moment zien wij ook allemaal stukken ijs in het water drijven. Was het ’s morgens gewoon mistig en vochtig en slecht weer hoe verder wij de fjord invaren hoe beter het weer wordt. Op een gegeven moment is het weer helemaal zonnig met een strak blauwe lucht. Je voelt ook de temperatuur dalen, dus wij zijn blij met de militaire kleding die wij dragen. De rangers die aan boord zijn gekomen vertellen bij belangrijke punten wat wij zien en over het ontstaan van Glacier Bay, erg interessant. Wij passeren verschillende gletsjers, maar het einde van het fjord arriveren wij bij de gletsjer die het meeste beweegt. Hier blijft het schip een uur liggen rondjes drijven, dat is de tijd die ons schip heeft gekregen, want het is een komen en gaan van cruiseschepen, dus er is een soort van bezoekersschema gemaakt. Het is indrukwekkend om te zien, maar misschien wel des te meer om te horen, hoe de gletsjer beweegt. Het kraakt, het piept en dan opeens met een donderend geraas breekt er een stuk van de gletsjer af en stort in het water. Stukken ijs van wie weet hoe oud kalfen zo elke dag af en worden weer tot water. Het is imposant om te zien, vooral als je op het voordek staat wat voor deze gelegenheid is opengesteld en waar je de gletsjer het beste kan bewonderen. Het zijn twee gletsjers naast elkaar, de één is wit met een prachtige blauwachtige gloed erin en de andere gletsjer is zwart, die glijdt als het ware onder de aarde door, maar kalft ook af en vormt naast de aardelaag waaronder de gletsjer doorschuift een rivier. Als er dan ook nog een klein bootje langs de gletsjer vaart dan kan je goed zien hoe hoog de gletsjer eigenlijk is, ruim 80 meter hoog!

Tot 16.00 uur staan wij te genieten aan dek en dan varen wij langzaam het natuurpark uit, mag je weer roken aan dek en mag het casino weer open. Ja er zijn aparte regels als je door een National park vaart, heel speciaal om mee te maken. Deze avond wordt de eerste avond dat wij onze formeel moeten (mogen) kleden, dus de smoking en de jurk worden uit de kast gehaald, de nette schoenen worden aangedaan en Pap en Mam gaan op sjiek naar Eli voor een drankje en daarna naar de Rotterdam diningroom. Wat is het leuk om te merken dat iedereen echt zijn best heeft gedaan om er netjes uit te zien, van jong tot oud heeft zijn zondagse kleding aangetrokken het geeft een feestelijk effect. Tel daarbij op het heerlijke eten wat deze avond ook weer geserveerd wordt en wij hebben weer een topdag erbij. Wij zijn deze dag maar met zijn vieren om te eten want Chris en Jane hebben besloten om deze dag uit eten te gaan in het Italiaanse restaurant aan boord, ook dat behoort tot de mogelijkheden.








20 juli 2011 – Haines en de native cultuur

Deze dag liggen wij in Haines en mogen wij van boord. Het is nog laat geworden de vorige avond, want wij waren nog even naar het Crows Nest gegaan en ontmoeten daar Hazeline en haar vriend Bob, beiden 60+ en genietend van het leven. Wij hebben daardoor een iets tragere start deze morgen , maar dat mag de pret niet drukken, want wij hebben tenslotte vakantie.

Wij ontbijten en gaan dan van boord, Haines verkennen. Dit is de plek om weer wat cultuur te snuiven en even een lekkere wandeling te maken. Het weer is wederom prachtig. Wij gaan eerste bij het totempalen museum langs en wandelen dan naar het museum over het ontstaan van deze stad en komen onderweg nog langs een vogelopvangcentrum, waar een man buiten staat met een enorme uil op zijn arm. Een echt KODAK moment! Wij drinken nog even bij een leuk tentje koffie en zitten lekker op het bankje buiten. Hierna bezoeken wij het museum en gaan daarna op pad voor een wandeling door de bossen. Onderweg hierna toe kom ik tot de ontdekking dat ik mijn wilderness hoed ben verloren. Lichte paniek maar op dat moment kunnen wij er niks aan doen. Wij besluiten eerst door te lopen en op de terugweg nog even het dorp in te gaan om te kijken of wij de hoed nog kunnen vinden. IJdele hoop denken wij, maar toch. Wij wandelen door een soort oerbos, wat een overweldigende natuur is er toch in Alaska, prachtig om daar door heen te mogen lopen. Hierna lopen wij terug en komen een mevrouw tegen die mij attendeert op een penny die op de grond ligt, zij heeft hem omgedraaid en nu mag ik hem oprapen en dan is het een Lucky Penny. Wij zien de penny in ik stop hem in mijn zak, wie weet brengt hij inderdaad geluk. Wij gaan overal langs waar wij op de heenweg ook geweest zijn. Een winkeltje om wat energierepen te kopen, de totempalen langs de haven die wij gefotografeerd hebben, het museum waar wij geweest zijn en tot slot het bankje waar wij koffie hebben gedronken. En tot onze verbazing ligt mijn wilderness hoed daar gewoon op de grond te wachten tot ik hem weer kwam ophalen. Het is gewoon mijn Lucky day, komt dat toch door die gelukspenny? Wij nemen een heerlijk ijsje om het te vieren en raken in gesprek met een dame die in de omstreek van Haines woont, zo komen wij heel wat te weten hoe mensen hier wonen en leven.

Wij wandelen weer terug naar het schip en lopen eerst langs het buffet bij het zwembad voor een kleine snack, wat smaakt het heerlijk, en begeven ons dan naar onze hut. Wij relaxen even en maken ons dan klaar voor het diner. Het is dan altijd weer snel laat, omdat wij pas om 20.00 uur gaan eten en wij allemaal dan geen haast hebben zitten wij meestal tot 22.00 uur aan tafel. Na het eten ploffen Aart en ik lekker nog even bij Eli aan de bar neer voor een leuk gesprek en het voordeel is dat je daar gewoon mag roken, wel net zo gezellig. Wij maken het niet te laat, 00.45 uur.






21 juli 2011 – bezoek aan Juneau en walvissen spotten

Wederom hebben wij vandaag een landdag, wij liggen vandaag aan in de haven van Juneau de hoofdstad van Alaska. Wij besluiten een excursie te boeken. In de haven waar wij aanleggen staan allerlei boekingskantoortjes welke diverse dagtrips aanbieden allemaal geschikt voor de cruisepassagier, dus allemaal op tijd terug voordat het cruiseschip weer afvaart. Wij boeken een excursie op een klein bootje om walvissen te spotten ’s middags en gaan daarna op weg naar de oudste kerk van Junea. Het is een Russisch-Orthodox kerkje, geheel opgetrokken uit hout, want meer hadden ze niet in de tijd waarin het gebouwd is. En dat het Russisch Orthodox is dat heeft alles met de geschiedenis van Alaska en Juneau te maken. Na dit bezoekje slenteren wij terug naar de haven en drinken ergens buiten op een terrasje koffie en schrijven wat kaarten naar het thuisfront. Vervolgens gaan wij naar de plaatselijke bibliotheek om de mail te checken en lunchen met een hotdog in het park.

Om 13.15 uur begint onze excursie, wij worden opgehaald met een klein busje. Wij, zijn de 6 personen die deze excursie geboekt hebben, en worden naar Auke Bay haven gebracht. De boot welke wij geboekt hebben komt net binnen met de vorige excursie gangers. Hun stappen uit en wij gaan aan boord. Aart en ik gaan meteen achterop zitten, de kapitein legt uit dat wij wellicht wat nat kunnen worden daar, maar dat maakt ons niet uit. De kapitein gaat meteen vol gas de haven uit, wij vliegen bijna over het water, totdat wij bij de plek komen waar hij de walvissen verwacht. En inderdaad na korte tijd zien wij een groep walvissen die op een speciale walvismanier aan het vissen zijn. Ze zwemmen in rondjes, zodat er een soort kolk ontstaat, door die kolk gaan de vissen naar boven en springen de walvissen op het laatst boven het water uit en vangen zo de vissen. Ook de zeemeeuwen weten dat en pikken zo hun visje mee. Onderweg naar de walvissen toe zien wij ook diverse zalmen boven het water uitspringen, de zalmentrek is echt begonnen. Het is volop genieten om de walvissen van zo dichtbij weer te mogen zien. Na enige tijd vaart de kapitein een stukje terug tot een boei waarop zich een groep zeeleeuwen bevindt. Eén zeeleeuw probeert ook nog op de boei te komen, maar wordt geweerd door de andere zeeleeuwen. Wij varen weer verder totdat wij bij een plek komen waar de kapitein ook weer walvissen verwacht, hij vertelt ook nog het een en ander over de leefgewoontes van de walvissen. Terwijl hij alles vertelt spotte wij nog een walvis of 6! Op de terugweg naar het schip stopt de chauffeur nog bij een rivier waarvan het water angstig snel stijgt in verband met het afbrokkelen van een groot stuk van de gletsjer die deze rivier voedt. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de veld vol fireweed te fotograferen, prachtig.

Wij zijn keurig op tijd terug aan boord van het schip en dan is het alweer de hoogste tijd voor een drankje en daarna kleden wij ons wederom formeel voor het diner. Na het eten gaan wij na de tussenstop bij Eli nog even naar het Crows nest, want er moet toch minstens één keer gedanst worden in de formele kledij. Elke avond is er op diverse plekken aan boord live muziek en in het theater een show. Ook in het Crows nest is er elke avond een live band met een goede zangeres. Dus het is nog tot in de laatste uurtjes genieten van de muziek en van elkaar.









22 juli 2011 – een berendag

Op de valreep boeken wij nog een excursie naar het regenwoud. Dit hebben wij op de tv zender gezien van de boot zelf, een verslag van deze excursie en dat trok ons erg aan. Deze dag doen wij namelijk Ketchikan aan, de laatste landdag voordat wij arriveren in Vancouver. Eerst verkennen wij lopend Ketchikan, wij hebben nog nooit zoveel goud / sieraden winkels bij elkaar gezien. Daar waren wij al voor gewaarschuwd, al deze winkeltjes zijn in het toeristen seizoen open en sluiten dan hun deuren. De eigenaars komen namelijk niet uit het dorp en vertrekken dan weer terug naar hun eigen land, dan is Ketchikan gedeeltelijk dus een spookstad, niet leuk voor de plaatselijke bevolking. Wij wandelen dus langs al deze winkels en zien even later bij de monding van een rivier een zeehond zwemmen, dat vinden wij veel leuker om te zien. Vervolgens wandelen wij over een houten wandelpad langs de rivier, waar in vroeger dagen de rosse buurt was van Ketchikan, één zo een antiek huis van dames van plezier is nu ingericht als museum, maar dat museum slaan wij vandaag over, daar wij op tijd bij de bus moeten zijn voor de excursie.

De busrit duurt ongeveer 20 minuten waarin de chauffeur ons voorziet van allerlei interessante informatie. Hij vertelt dat er de dag ervoor iemand helaas een beer heeft moeten neerschieten in dorp, als de beren in het dorp komen en een bedreiging vormen voor de lokale bevolking en ze niet gevangen kunnen worden, mogen de bewoners de beer neerschieten. Maar dat even terzijde, want wij arriveerden bij het regenwoud. Eerst wandelen wij door het regenwoud onder begeleiding van een gids, een jongedame die heel veel over het regenwoud weet en deze kennis graag met ons deelt. Hierna betreden wij een boardwalk aan de rand van een rivier zien hier in totaal 4 grote zwarte beren en 3 kleintjes. Ons geluk is compleet als één van de zwarte beren een zalm uit de rivier vist en deze heerlijk gaat zitten opeten in ons gezichtsveld, Aart blijft foto’s maken. Dit is waarvoor wij naar Alaska zijn gekomen en nu zien wij het ook in het echt, een hele speciale ervaring. Even later komt er nog een mama beer met twee snoezig kleintjes uit het struikgewas en paradeert door de rivier heen. Je zou ze zo willen knuffelen, maar dat doen wij maar niet. Wij zien ook nog heel veel bold eagles en tot onze verbazing ook diverse visdiefjes. De vogel waarna ze op zoek in Hello Bay en hier zien wij er diverse rondvliegen. Na deze berenontmoeting gaan wij verder en worden in de gelegenheid gesteld om rendieren te voeren en zien daarna nog een totempaalsnijder aan het werk. Wat een superexcursie, wij worden weer veilig door de chauffeur afgeleverd bij het schip en aan boord delen wij graag onze excursieverhalen met onze tafelgenoten. Deze zijn met een helikopter op pad geweest en hebben een gletsjer wandeling gemaakt, ook heel bijzonder. Na het eten begeven wij ons met elkaar naar het extravagante dessert buffet, wat een overvloed aan heerlijke desserts. Wij nemen allebei een bordje met een klein beetje van diverse ijssoorten en puddings. Maar het smaakt naar meer, dus wij schuiven nogmaals aan in de rij, vooral de flensjes met ijs en saus zijn heerlijk en het hele buffet is een lust voor het oog om te zien. Bij terugkomst in onze hut hangt er een handdoekaap aan de lamp. Elke avond weer heb je een leuk handdoekdier in je hut, gemaakt door de bemanningsleden die onze hut elke dag weer spic en span houden.









23 juli 2011 – een dag aan boord

Na het ontbijt wagen wij ons even aan dek, maar het is fris vandaag, dus wij besluiten weer snel naar binnen te gaan en een rustige dag er van te maken. Wij hebben ook niet veel keus, want deze dag legt het schip nergens aan maar wij varen door de inside passage. Een nauwe vaargeul tussen de diverse eilanden, het vaste land van Canada aan de ene kant en Vancouver eiland aan de andere kant. Wij gaan naar het theater waar de informatie wordt verstrekt over de ontboarding, maar daar willen wij eigenlijk nog niet aan denken, wij gaan gewoon nog even een dag lekker genieten van de luxe van het cruiseschip. Elke dag krijg je een blad bezorgd bij je hut waarin het programma voor de volgende dag staat en ook wat er eventueel te eten is. Aart en ik hadden gezien dat er deze dag als lunchbuffet bij het zwembad een Indische rijsttafel was, dat leek ons erg lekker en dat was het ook. Wat wil je ook met zoveel personeel afkomstig van de Indonesische eilanden, die weten wel hoe je dat moet klaarmaken, wij eten er heerlijk van. 

Na de lunch zien wij hoe het keukenpersoneel uit een blok ijs een figuur carfen, een hele speciale techniek, waarbij er niet te zachtzinnig met het ijs wordt omgesprongen, maar het resultaat is geweldig. Wij gokken wat in het casino en doen een drankje in het Crows nest en genieten van het uitzicht aldaar. Wij kleden ons ook nog dik aan en begeven ons naar buiten om te genieten van de prachtige natuur die voorbij glijdt. Gelukkig hebben wij de fotocamera mee want wij spotten nog een school met dolfijnen, die speels onder de boot doorduiken. Wij zien ook nog de staart van een orka, maar helaas te ver weg. Dit is ook de dag dat wij souvenirs scoren in de winkeltjes. Aart koopt 5 sloffen sigaretten voor $ 128,= , een echt koopje, verder worden er nog Ulu’s aangeschaft voor Nick en Mariella. Een ulu is een kruidenmes, welke gebruikt worden door de natives. Sigaren voor Nick en Robin, zalm in een kistje en een deken voor Oma, zalm voor Kees en een boek over de reis als aandenken voor ons zelf. Wij hebben eigenlijk nog nooit zoveel souvenirs gekocht! Na deze aankopen proberen wij alles in de hut in onze koffers en rugzakken te pakken, dat lukt aardig. 

Deze avond ons laatste diner met de vaste bezetting. Het is weer heerlijk een de bediening en de keukenbrigade voeren een geweldige act op als dank dat wij met hun meereisden. Nu wij vonden dat wij eerder hun mochten bedanken voor de geweldige verzorging. Hierna voor het laatst bij Eli langs voor een drankje en daarna zakken wij nog even af (of was het nu op!) voor een afzakkertje in het Crows nest. Uiteindelijk liggen wij om 2.30 uur in bed en staan onze koffers buiten, zoals afgesproken.

Om 6.30 uur zijn wij alweer wakker, vandaag is de dag dat wij van boord moeten. Wij genieten eerste nog even rustig van een lekker ontbijt en nemen dan afscheid van onze hut en gaan keurig in de rij staan om van boord af te gaan. Het duurt even want je moet natuurlijk ook weer door de douane, wij betreden Canadees grondgebied vandaag, dus ook het land van Tim Horton’s koffie. Maar ook het einde van een zeer luxe vakantieweek.