Ons eerste nacht hebben we in het Deep Creek Conservation Park doorgebracht. Een mooie campeerplek die dan ook druk bezocht werd door ook andere campeerders. De camping was nog best luxe met douche, toiletten en een afwashok en het was nog gratis ook. Meestal vragen de nationale parken wel om een kleine bijdrage, maar wij kunnen helaas niet overal de box vinden waar je het geld in moet doen, of de enveloppen zijn op ! De volgende ochtend zijn we naar Southend gereden om hier vervolgens 2 nachten door te brengen in het Canunda National Park. Een erg mooi natuurgebied, waar wij dan ook heerlijk gewandeld hebben en genoten van de diverse uitzichten over zee. Op sommige plekken gaat de zee echt woest tekeer wat mooie effecten opleverd als de golf breekt op de rotsen. Ook kwamen wij hier nog erg apparte pootafdrukken tegen in het zand. Inmiddels ben ik er via een boekje achtergekomen dat dit de sporen waren van een Dingo (wilde hond) waren. Blij dus dat we alleen de sporen hebben gezien! Bij Southend kregen we wat tips over mooie plekjes van een ouder Australisch echtpaar. En daarom gingen wij op pad richting Cape Bridgewater, hier kan je namenlijk zeeleeuwen spotten. Hier aangekomen zijn we eerst de blowholes gaan bekijken. De zee zuigt het water naar binnen en spuugt het vervolgens heel hoog weer uit wat weer erg mooie beelden opleverd. Daarna begonnen wij aan ons wandelingetje richting de zeeleeuwen. Dit wandelingetje bleek al gauw een hele wandeling te worden maar we waren inmiddels al zover dat we besloten door te zetten. Al snel kwamen we een groepje wilde kangaroos tegen, de eerste deze reis en echt geweldig om te zien. Wij vervolgde onze weg en gelukkig vonden we uiteindelijk de zeeleeuwen. Erg leuk om deze beesten te zien zwemmen, springen en te zien eten. Wij konden helaas niet te lang blijven zitten want de zon was al aan het zakken en we moesten nog een heel eind terug lopen. Op de terug weg nog een aantal kangaroos gespot en ook nog 2 zeeleeuwen. Het leek wel of de zeeleeuwen met ons meezwommen. Na de eindeloze wandeling waren wij weer bij de auto aangekomen. Toch nog maar even op de borden kijken of er informatie was over ons gelopen wandeltocht. Wat bleek; de wandeling richting de zeeleeuwen duurde maar liefst 5 uur. Terwijl wij dachten dat de zeeleeuwen om de hoek waren. Kortom; wij hadden het nog best snel gedaan met onze tocht van 3 uur. Voortaan toch maar even eerst lezen! Wij moesten echter nog een slaapplek zoeken en inmiddels begon het al donker te worden.Gelukkig uiteindelijk een simpele plek gevonden waar nog een paar campers stonden. Thijs was bezig in de auto en ik stond buiten en hoorde een soort grommend geluid. Ik wist niet hoe snel ik in die auto moest springen. Thijs ging kijken met de zaklamp maar zag niets en toch eiste ik dat die mij bewaakte als ik even achter de auto moest plassen. De volgende dag zijn wij op pad gegaan naar de tweede tip die het Australische echtpaar ons hadden gegeven. Deze keer belanden wij bij het natuurpark Tower Hill. Hier hebben wij een wandeling gemaakt naar de rand van de vulcaan en vanaf hier de krater bekeken. Een mooi uitzicht weer, maar wij hadden beiden niet zo veel zin om het hele rondje vulcaan te lopen en zijn weer richting auto gegaan. Hier aangekomen onze eerste koala gespot en daar kwamen wij eigenlijk ook voor. Volgens het Australische echtpaar kan het hier nogal druk zijn met koala's. Wij zagen er echter maar twee. Ook liepen wij hier nog 2 emoes tegen het lijf. Zo noemen de Australiërs hier de struisvogel. Na ons bezoek aan Tower Hill verder gereden naar Warnabool. Hier het informatie centrum bezocht, die je overigens door heel Australie kan vinden. De dames hier waren erg vriendelijk en we mochten hier dan ook even de batterij van onze camera opladen. Ondertussen hielpen zij ons met wat informatie over de Great Ocean Road. Ook hebben ze ons geholpen een route uit te stippelen naar het huis van Rose in Melbourne. Rose is de moeder van de overbuurvrouw van Thijs, Marga en Jetje. Hierna waren wij klaar voor de welbekende Great Ocean Road!




Great Ocean Road

1 van de beroemdste routes van Australie ging dan ook eindelijk voor ons beginnen. Wij stopte bij een aantal uitkijkpunen waaronder The Arch en Sentinel Rock. Erge mooie uitzichten met kliffen met ongelooflijk stijlen wanden. Als je daar ooit zinkt met een schip en op het strand terecht komt, kom je er nog niet uit. Er is trouwens ook een hele route over schepen die hier langs de kust gezonken zijn. De zee is hier op sommige stukken zo ruig en er zijn zoveel rotsen in zee dat dit al menig schip heeft laten zinken. Na de eerste punten besloten wij al snel een camping op te zoeken en de volgende dag verder te gaan kijken want het werd alweer donker. De camping was weer een goede met een lekkere warme douche en stroom zodat we alles weer even konden opladen. De volgende dag zijn we weer wat highlights gaan bekijken zoals het uitzicht over de Londen Bridge, Loch Ard Gorge en de wel bekende 12 Apostles. Dit zijn 12 rotsen van diverse formaten in zee. Vanaf de lookout kan je ze ook niet allemaal zien, ik geloof dat wij er 9 hebben geteld. Je kan hier ook een helicopter vlucht nemen 95 dollar voor 20 minuten. Na alle bezichtigingen vervolgde wij onze weg over de great ocean road. En Thijs en ik vroegen ons op een gegeven moment af waarom ze het zo noemde. We reden heuvel op en af en langs de weg alleen maar hoge bomen, geen oceaan te zien! Na enige tijd kwam daar toch weer de zee in zicht maar de weg kronkelde steeds meer. Dit stuk kon ik (Monique) geen kaart meer lezen, maar alleen maar naar buiten kijken om niet misselijk te worden. Uiteindelijk hebben wij ons weer geinstaleerd op een camping in Lorne. Al snel vond Thijs een paar nieuwe vrienden, namenlijk 2 eenden die ons oude brood wel lekker vonden. s'Aavonds nog even een wandeling gemaakt en nog een possum gespot, Helaas was er niet veel open in het dorpje en gingen we ons maaltje bereiden in de camping keuken. Hier is het s'avonds ook al vroeg donker en meestal belanden wij dan ook al snel na het eten in bed om een dvd te gaan kijken. De volgende ochtend hadden we nog meer eendenvriendjes voor de auto, maar ook meeuwen en een zooi kakatoes. De kakatoes aten gewoon uit je hand en sommige kwamen zelfs op je zitten als je goed stil bleef staan. Na het ontbijt gingen we verder om diezelfde dag nog aan te komen in Melbourne. 




Melbourne

Thijs heeft in Nederland een Australische overbuurvrouw Ruth en zij heeft ons de adresgegevens van haar moeder Rose in Melbourne meegegven. Het leek ons dan ook erg leuk om haar daar te gaan opzoeken. In het informatiecentrum in Geelong dan ook even telefonisch contact gezocht met Rose. Zij zou om 18:00 uur thuis zijn en we waren van harte welkom. In Melbourne aangekomen was het nog wel even zoeken naar de wijk Oakleigh, maar om 18:00 uur hadden we het dan ook wel gevonden. Er was nog niemand thuis dus besloten we even bij de winkels te gaan kijken. Waar wij even niet aan gedacht hadden is dat er een tijdsverschil van een half uur is tussen Adelaide en Melbourne. Toen wij dan ook even later terug kwamen stond haar dochter Marisa ons al buiten op te wachten. Na de kennismaking konden we ook gelijk mee blijven eten, en tegen een goede maaltijd zeggen wij natuurlijk geen nee! Gelukkig mochten we van Rose ook lekker een paar dagen in een heerlijk bed blijven slapen. Daar waren wij wel even aan toe, de camper is heerlijk en prima vertoeven maar af en toe een beetje meer ruimte en een goed bed is natuurlijk wel lekker! Wij voelden ons dan ook al snel thuis in het huis van Rose en hebben ons hier dan ook een aantal dagen prima vermaakt! Wij zijn met Marisa en haar verloofde George naar de Dandenong Hills geweest. Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht over Melbourne. Ook zijn we naar een park geweest waar sculpturen staan met een een aborinigal achtergrond. De volgende dag zijn we met Marisa op pad gegaan. Zij moest eigenlijk werken maar heeft haar baan die dag afgezegd om ons St. Kilda te laten zien. Dit plaatsje gaf ons wel een beetje een Amerikaans gevoel met de palmbomen, de fietsers langs de boulevard en mensen die hier met hun honden wandelen. Ook vroeg Marisa of we wel eens een gelato hadden gegeten (een soort ijsje). Thijs en ik wisten beiden niet wat het was en wilden het wel eens proeven. Toen we voor de winkel stonden moesten we dan ook keihard lachen want het is gewoon een duur woord voor schepijs! Wel hebben ze hier erg lekkere smaken en hebben dan ook heerlijk van dit ijsje genoten. De volgende dag zijn wij met George, Marisa en het kleine neefje Oscar van Marisa naar een wildlifepark geweest met alle Australische dieren. Wij hebben dan ook een hoop slangen en andere reptielen gezien, maar ook dingo's, wombats, walibies, Emoes, alpaca ( soort lama), koala's en kangaroos.De kangaroos kon je met de hand voeden, heel appart om deze beesten van zo dichtbij te zien en aan te raken. En wat zijn ze brutaal en sterk! Ook zagen we nog een moeder met jong in de buidel, een heel bijzonder gezicht. Helemaal als het jong eruit komt en je ziet hoe groot het al is en dan in zo'n kleine buidel zit opgevouwen. Het is ook wel heel appart om de lege buidel te zien. Niet heel smakelijk, maar wel interessant. s'Avonds had de familie een verlovingsfeest van vrienden. En wij waren ook van harte uitgenodigd om mee te komen. Thijs en ik hebben dan ook alle hapjes en drankjes geproefd. En na allebei wat verlegen te zijn in het begin hebben we uiteindelijk een heleboel leuke nieuwe mensen hier leren kennen. De mensen zijn hier zo vriendelijk, en ons Engels gaat ook steeds meer vooruit. Wij leren dan ook elke dag wel weer wat nieuws. Eigenlijk hadden we besloten om die zondag te vertrekken. Thijs had de avond ervoor wat biertjes op en we hadden het centrum nog niet gezien. Wij besloten dus nog 1 dagje te blijven en het centrum van Melbourne van dichtbij te gaan bekijken. George en Marisa hebben ons een rondleiding gegeven. Wij zijn eerst in een hoog gebouw geweest, waar je vanaf de wc's op 1 van de hoogste verdiepingen een geweldig uitzicht hebt over de stad. En dat voor free. Wij konden vanaf daar de tenniscourt van de Australian open gezien, het Formule 1 cirquit en nog veel meer. s'Aavonds hebben we een heerlijke Souvlaki gegeten, een soort van shoarma maar dan zonder pita. Erg lekker! De dag hebben wij afgesloten met een avondje casino, Dat was wel even wat anders dan het Holland casino thuis. Wat enorm groot zegt, niet te geloven. Hier ook nog even wat gedronken en naar een vuurshow gekeken op de boulevard van het Casino. Na heerlijk te hebben geslapen kwam toch echt weer een moment van afscheid nemen. Ik had me voorgenomen om het dit keer zonder een traan te doen, maar helaas het bleef weer niet droog. Na nog wat dikke knuffels moesten we toch echt weer in onze spaceship stappen om ons weg te vervolgen richting Sydney.




Van Melbourne naar Sydney: 1253 km

Na een eigen weg te hebben gevonden naar de snelweg richting Sydney zijn wij rond 2 uur in de middag gaan rijden. Ons eerste plan was om op 1/4e van de rit ergens een camping te pakken. Het regende echter behoorlijk. Als het trouwens regent is Australie even leuk als Nederland. Daarom besloot Thijs pas te stoppen met rijden als het ging stoppen met regenen. Helaas bleef het erg lang regenen en zijn wij in een keer van Melbourne naar het plaatsje Wollongong gereden. Wollongong ligt vlak onder Sydney. Na ongeveer 900 km gereden te hebben kwamen wij om half drie in de nacht aan op een camping. Deze was echter dicht en ging pas om 7 uur weer open. De rest van de nacht hebben wij voor de ingang liggen slapen. De volgende ochtend hebben wij echter genoten van de camping, de omgeving en het weer. Dat was namelijk een stuk beter geworden. Wij moeten trouwens wel bekennen dat wij op het terrein van de camping een Gecko hebben dood gereden. Een Gecko is een grote hagedisachtige met een grote kop. De naam heeft hij te danken omdat hij Gecko roept naar andere Gecko's die dan ook Gecko zeggen. Afain, deze gecko zei alleen geen gecko en sprong op het laatste moment voor de wielen van onze Camper. Dat was de laatste keer dat deze gecko geluid maakte. Het leek alsof er een pak ontplofte. Na nadere inspectie bleek deze in één keer goed dood gereden te zijn. Bij deze 1 moment voor de Gecko uit Wollongong. Na deze prachtige camping zijn wij de volgende dag vroeg naar het centrum in Wollongong gereden om contact te zoeken met de familie van Thijs. Dit deel van de familie zijn enkele jaren na de tweede wereldoorlog naar Australie vertrokken om daar een beter leven op te bouwen. Na een gesprek met Kerry te hebben gehad, hoorden wij dat wij vrijdag hartelijk welkom waren. Dat gaf ons nog twee dagen de tijd om de Nationale parken van Sydney te ontdekken. De mooiste was het National Park de Bleu Mountains. Dit is een bergachtig gebied waar het in de nacht flink koud kan worden. Wanneer je dit gebied in gaat met de auto zie je van afstand dat de omgeving een blauwe gloed over zich heen draagt. Erg toevallig allemaal. Na een korte break bij de Three Sisters (een rotsformatie met daarnaast een geweldig uitzicht) hadden wij alvast een camping gevonden. Daar hebben wij andere Spaceshipsgebruikers ontmoet waar wij onze dvd's mee konden ruilen. Iedere Spaceship campervan heeft namelijk een dvd speler en krijgt 4 dvd's mee van het huis. Deze dvd's mag je onderling ruilen. Nu hebben wij dus 4 gloednieuwe dvd's die wij nog niet gezien hadden. De nacht was verder behoorlijk koud waarop thijs het volgende zei: Zijn wij fucking helemaal naar Australie afgereisd, hebben wij het nog koud!  Na de koude nacht zijn wij weer vroeg op pad gegaan om de Three Sisters nog eens te gaan bekijken. Daarna zijn wij naar een picknickarea toegereden, waar wij ons laatste restje Pasta hebben gegeten en uitgebreid een spelletje Monopoly hebben gedaan. Het spelletje Monopoly heeft Monique met ontzettend veel mazzel en hier en daar vals spelen gewonnen. Na deze zonnige middag zijn wij naar het centrum gereden waar Tom en Kerry wonen samen met hun kinderen Anthony, Nick, Chris en de Poes Bella. Hier kwamen wij precies op de afgesproken tijd aan en stond het diner al te wachten. Voor Thijs was het erg special om hier te komen. Ook omdat Tom vroeger goed omging met zijn vader. Na bijgepraat te hebben en gesmuld te hebben van de kookkunsten van Kerry hebben wij een kamer toegewezen gekregen met een heerlijk bed. De volgende dag zijn wij met het gezin naar een Australische rugbywedstrijd gaan kijken, waarin Chris meespeelt. Het Team van Chris had uiteindelijk dik gewonnen. Op dag drie zijn wij naar het centrum van Sydney gegaan, dat om de hoek ligt van het huis van Tom en Kerrie. Met een bootje vaar je binnen enkele minuten onder de Harbour Bridge. That was Amazing! Na de boottocht hadden wij een dagkaart gekocht zodat wij heel Sydney konden doorkruizen tegen een bedrag van 17 dollar. Hiermee zijn wij o.a.naar Bondi Beach gegaan en hadden Darling Harbour bezocht. Bij Darling Harbour was er een Hollands tentje met kroketten en poffertjes, zo hadden wij dat op RTL travel gezien. Toen wij daar aankwamen bleek het echter afgebroken te zijn en wordt er een heel nieuw winkelcentrum geplaatst. Dat was behoorlijk balen en wij zijn toen maar uitgeweken naar de McDonalds. De twee dagen daarna hebben wij heerlijk vertoeft in het mooie huis van Tom en Kerry. De ouders van Tom, de zus van mijn oma, woont echter niet meer in de buurt van Sydney, maar op 6 uur rijden in een mooi plaatsje aan de kust. Dit wisten wij echter niet en aangezien de tijd dringt en wij net van die kant komen kunnen wij haar helaas niet gaan bezoeken. Overigens het nichtje van Thijs heeft hier ook een tijdje gezeten en heeft toen gewerkt in een Cafeetje in de buurt van het huis van Tom en Kerry. Deze hebben wij ook gezien en is helaas gesloten. Het stond leeg en was niet duidelijk wat het voor toekomst had. Van Tom en de zonen hebben wij enkele tips gekregen voor enkele plaatsen waar wij aankomende weken langs komen. Deze gaan wij binnenkort van dichtbij bekijken en houden jullie dus op de hoogte van de ontwikkelingen in Australië.




Het nieuwste verhaal uit Australie 

Hoi lieve mensen in het kikkerlandje thuis. Hier weer even een update vanuit de andere kant van de wereld! Wij hebben de laatste tijd erg veel meegemaakt zowel ups als downs. Eigenlijk is het te veel om allemaal op te schrijven dus ik ga mijn best doen om het zo kort mogelijk te houden! Omdat de laatste tijd veel ups, maar ook downs hebben meegemaakt hebben wij het deze keer verdeelt in twee delen! Namelijk Ups en Downs. Na Sydney te hebben verlaten via de Harbourbridge zijn wij doorgereden richting de great lakes way. Langs deze weg zijn geweldige nationale parken. Hier hebben wij dan ook goed gebruik gemaakt van het illegaal overnachten. Doen we trouwens nog, af en toe pakken we eens een camping of sneaken we een camping op voor een douche of om de was te doen. Rondom de Great lakes way hebben wij aardig wat dagen rondgehangen dit omdat wij met de dolfijnen aldaar wilden zwemmen. Helaas ging de tour niet door en was de volgende tour een week later, dus we besloten een paar dagen te blijven. Bij Seals Rock genoten van erg mooie uitzichten waar wij regelmatig dolfijnen spotte. Erg mooi om ze in het wild te zien. Het is alleen erg moeilijk om een goede foto te maken of gauw te gaan snorkelen om ze beter te zien. Ze zijn namelijk ook zo weer uit het zicht verdwenen. Hier hebben wij ook een avond doorgebracht met een Frans stel. Dit was erg gezellig en hebben gelijk een nieuw kaartspel geleerd. Vlakbij de Seals Rock was er ook een groter plaatsje, namelijk Foster. Hier gebruik gemaakt van het internet in de bieb. En ook bij het duikcentrum het e.e.a. geregeld voor onze trip in Tonga waar wij met de walvis willen gaan snorkelen. Dit gaat nu dus ook echt gebeuren, wel een spannend en opwindend idee! Helaas melde de eigenaar ook dat het weer er slecht uit zag voor de volgende dolfijnen trip, daarom besloten wij om verder te gaan. Op weg naar het plaatsje Yamba zijn we gestopt in Coffs Harbour bij de Clogs Barn. Dit voelde als thuis, er waren klompen, een soort klein madurodam en zelfs een restaurantje met hollands lekkers. In het Madurodam was zelfs een miniatuur van de Cruqius, hoe dichtbij kan je het zoeken... En het hollandse lekkers, poffertjes, frikadel, kroket en bitterbal ging er ook wel in! In Yamba hebben we ook wat dagen doorgebracht, een erg mooie omgeving met vriendelijke mensen. En de laatste dag dat wij hier illegaal sliepen klopte er pas politie op de auto s'ochtends vroeg dat we daar niet mochten staan. Jaja, risico van het vak. Maar toch zo'n 4 nachten gratis doorgebracht. Overigens hebben ook 2 agenten vlakbij een plaatsje bij Brisbane ons naar een goede gratis plek geleid. En ook de parkwachter van Tin Can Bay vertelde ons een goede gratis plek om te staan, prima dus! Bij het plaatsje Iluka, naast Yamba hebben we ook genoten van mooie beach-uitzichten. Toen ik (Monique) illegaal aan het douchen was en de camera aan het opladen was op een camping. Besloot Thijs even langs de rivier te wandelen, helaas zonder camera. Hij zag namelijk een hele groep dolfijnen. Gelukkig een mooie herinnering, maar helaas geen foto's dus. Ook hebben wij een bezoek gebracht aan het hippie dorp Nimbin. Een erg mooie streek in de bergen en met recht een hippie dorp! Hier hebben wij wel 2 dagen op een camping doorgebracht vooral omdat het behoorlijk aan het regenen was. S'avonds zaten we hier dan ook lekker in een grote chill tent met een haardvuur spellentjes te doen. Ook is het plaatselijke supermarktje hier ooit van Nederlandse eigenaars geweest. Ze verkopen hier dan nog steeds heerlijk Hollands snoepgoed, vooral drop. We hebben hier dan ook even heerlijke zwartwitballen, muntdrop, kokinnetjes, winegums en nog meer ingeslagen, hmm! Aan Byron Bay en Brisbane hebben wij een heel snel bezoekje gebracht. Het bleef maar regenen en dat waren wij wel goed zat. We zijn dus snel verder gereden naar het noorden. Acheraf maar goed ook want we lazen in de krant dat er rond die regio's flink wat regen is gevallen. Het gevolg was een behoorlijke overstroming in Lissmore, en ook op andere plaatsen waren veel wegen afgesloten omdat deze onder water stonden. Wij vinden het ook wel jammer niet wat meer van deze plekken gezien te hebben. We geloven zeker dat als het mooi weer is je in deze plaatsen wel wat kan beleven. Onderweg naar Tin Can Bay langs de glass house mountains richting de Australian Zoo gereden. Dat moet de meeste van jullie wel bekend zijn want Steve Erwin de Crocodile hunter is de oprichter hiervan. En je gelooft het niet, de entree is gewoon 53 AUS dollar. Aangezien wij dat wel heel veel geld vonden zijn we dus via het souvenierwinkeltje de dierentuin ingesneakt. Gratis en voor niets dus wat leuke beestjes gespot hier!  Ons laatste stop in Tin Can Bay was ook erg leuk. Hier kan je namelijk wilde dolfijnen voeren s'ochtends vroeg. Ooit was er 1 gewonde dolfijn die hier door een visser werd verzorgd, en sindsdien brengt hij elke generatie naar deze plek en worden ze s'ochtends gevoerd. Dit was dus weer een keer de wekker zetten om 06.30, maar het was zeker de moeite waard. 1 van de dolfijnen die niet vaak komt was er nu alleen, en wij hebben hem zeker een half uur op nog geen meter afstand in het water mogen bewonderen. Nadat een aantal mensen hem een vis hadden gegeven ging hij er van tussen. Stonden wij daar met ons dooie visjes om te voeren.... Veel mensen gingen dan ook al snel weg. 1 van de vrijwilligers zij toen ik de visjes ging terug brengen dat we nog even geduld moesten hebben, dus bleven wij wachten. En het wachten werd beloond, het oudste mannetje kwam ook nog wat visjes scoren. Wij waren nog maar met zo'n 5 mensen i.p.v. 30 en kregen niet 1 maar wel 5 visjes om te voeren. Een heel bijzondere ervaring weer!




Downs

Helaas is het reizen niet altijd alleen maar rozengeur en manenschijn. Geloof ons, soms is het ook erg vermoeiend. Helemaal als er wat dingen mis gaan. De laatste 2 weken lijkt dit ons dan ook een beetje te achtervolgen. Zo probeerde wij in de bieb in Forster ons foto's op dvd te branden. Op de eerste computer lukte dit niet. De computer die er wel voor gemaakt was pakte ons dvd niet en kon alleen op cd branden, die waren op. De medewerkster ging het daarom nog even op haar computer proberen wat ook niet lukte. Kortom wij waren weer op weg gegaan zonder de foto's op dvd of usb stick. Na ons stop bij de Clogs Barn toen we de foto's van hier aan het terug kijken waren ondekte we iets heel naars. De rest van ons Australie foto's stond niet meer op de camera. De muts van de bieb had bij de laatste try out dus alles gewist. Het was te ver om terug te rijden, dus 2 boze, teleurgestelde mensen gingen nadenkend verder op weg. Wij besloten bij een informatiecentrum te stoppen en de bieb op te bellen om te vragen of ze nog op 1 van de 3 computers stonden. Dit was gelukkig het geval. De vrouw ging ze voor ons op cd branden en beloofde ze op te sturen naar het informatiecentrum bij MClean vlakbij Yamba. Vandaar dat we hier dus ook een paar dagen hebben moeten rond hangen, want de post kwam pas weer na het weekend. Gelukkig is alles gearriveerd op 1 file na, het filmpje van de Harbourbridge die we nog op de site wilden zetten. Sorry mensen! Ook al de regen en wind maakt het reizen niet veel leuker en makkelijker. Het leek de afgelopen week Nederland wel, niet te geloven. Toen we bij Brisbane waren ging de blower van de auto dan ook heel raar doen. Of dat nou was omdat wij hem intensief gebruikte vanwege de regen weten we niet. Maar na een nachtje in Petrie te hebben geslapen besloten wij naar het kantoor van Spaceship in Brisbane te rijden. De jongen hier vertrouwde het ook niet helemaal en daarom kregen we een andere Spaceship mee. Wij konden weer op weg! Wij besloten voor Tin Can Bay te stoppen bij een Veteranen camping waar het goedkoop overnachten was en wij even lekker konden douchen. Later op de avond wilde ik ( Monique) nog even mijn telefoon checken. Deze, mijn portemonee en camera zitten altijd in een geheim vakje in de auto. En na dubbel de oude auto gecheckt te hebben bij het omwisselen zijn we beide dit geheime vakje vergeten, weg spullen! Erg balen weer, en vooral ook gestress want het zijn erg belangrijke spullen ook nog. Gelukkig mochten we de telefoon op de camping gebruiken en heb ik wel 3 keer het antwoordapparaat in gesproken. Gelukkig belde het Spaceship kantoor de volgende ochtend terug naar de camping, alle spullen zaten nog in de auto. Thijs had geen zin dit hele stuk terug te rijden en daarom besloten we het te laten op sturen per post naar de camping. Dat betekende wel weer een paar dagen rond deze plek blijven omdat er weer een weekend tussen zat. Na wat gekibbel en boze gezichten heeft Thijs toch terug gebeld dat we het kwamen ophalen. En deze lange terug rit was nou niet de gezelligste van deze reis. Terug ruim 170km naar Brisbane dus. En jawel wij rollen echt van het 1 in het ander. Op de Highway vlak voor Brisbane zagen wij een hond over de weg rennen die op het nippertje alle auto's kon ontwijken. En dierenvrienden die wij zijn knalde we de auto op de vluchtstrook en gingen op zoek naar de hond, een Beagle die we uiteindelijk gevangen hebben. We besloten haar mee te nemen naar het kantoor in Brisbane. De hond werd in de auto gelukkig weer rustig en was erg lief. Na ons spullen bij het kantoor weer in ontvangst te hebben genomen en nogmaals de oude auto te hebben gecheckt moesten wij nog wat regelen voor de hond. Gelukkig hielp de jongen ons hiermee en mochten we van de telefoon gebruik maken. Uiteindelijk hebben wij haar bij het dierenasiel gebracht wat gelukkig op onze route lag terug naar Tin Can Bay. Nu hopen dat haar baasjes driftig op zoek zijn en ze elkaar weer vinden! Na al deze ellende hopen wij dat we vanaf Harvey Bay (waar wij nu zijn), onze weg weer veilig en zonder problemen kunnen vervolgen. En ook al kunnen we op deze nare momenten behoorlijk op elkaar afgeven, als alles weer geregeld en opgelost is spelen we nog een spelletje, kijken we nog een filmpje in onze auto, en vallen we in slaap met een lach op ons gezicht.




Whit Sundayislands 

Na de leuke en iets minder leuke dingen van de afgelopen tijd vonden wij het tijd geworden voor wat ontspanning. Wij wilden Fraser eiland en de Whit Sundayislands bezoeken. Aangezien deze trips nogal prijzig zijn hebben wij voor de laatste trip gekozen. Voor Frasereiland was het namelijk iets te koud en er was laatst een storm geweest wat daar voor veel troep zorgde. Wij kozen dus om naar de Whit Sunday eilanden te gaan. Dit was een eendagstrip in een hele snelle boot. Deze liet ons alle mooie plekken zien, waaronder Whitehavenbeach. Na de Lunch kregen wij ook nog de tijd om op twee verschillende plekken te snorkelen. Het water was niet zo helder, maar het rif was erg mooi. Nog helemaal intakt en dus behoorlijk verschillend als in Thailand of Maleisië. Ook zagen wij hier een grote Grouper.




Airlie beach 

De Whit sundaytrip deden wij vanuit het plaatsje Airlie Beach. Dat is een erg gezellig plaatste vol met stinkende backpackers die net als ons zo goedkoop mogelijk wilden slapen. Toen wij na drie dagen Airlie Beach verlieten om naar Mission Beach te gaan kwamen wij op de weg een andere Spaceship tegen. Hier zaten een paar gasten in die net zo raar reden als Monique dat doet. Na een paar keer gelachen te hebben werden wij het een beetje zat en haalden wij hen in. Zij bleven ons echter achtervolgen, hoe snel Thijs ook reed. Toen besloten wij maar om een afslag te pakken om te zien of zij ons achtervolgden. Gelukkig deden zij dat ook en konden wij onze dvd's met hun ruilen. Toen wij de auto hadden neergezet en de andere Spaceship naast ons kwam staan werden wij begroet met onze namen:" Eehj Thijs and Monique!" klonk het met een accent! Verbazingswekkend stonden wij te kijken hoe die gast onze namen wist. Even later werd alles duidelijk toen ook Randy uit de auto stapte. Randy hadden wij ontmoet in het Nederlandse Café op Koh Phangang. Erg appart, maar ontzettend leuk om hem weer even gezien te hebben. Uiteindelijk zijn we doorgereden naar mission beach om hier nog een nacht te vertoeven. Mooie omgeving ook weer. Toen we wakker werden konden we vanuit de camper zo de zee zien. Zo wilt je elke dag wel wakker worden toch!? Daarna zijn we doorgereden naar Babinda, een klein dorpje met hele vriendelijke mensen. Hier hebben we even wat geïnternet en weer een goede gratis campingplaats gevonden met wc waar we ook een heerlijk nachtje hebben geslapen. De volgende dag besloten we richting Cairns te gaan, dat was niet meer zo ver. We besloten daar ook even bij het kantoor van onze Spaceship te stoppen. Ten eerste om even te checken waar het zat voor als we de auto moesten inleveren. En ten tweede wilden we ook nog even onze dvd's ruilen. Maar helaas, de toko was die dag gesloten. We hadden nog zo'n 5 dagen voordat we de auto moesten inleveren. Iets te vroeg dus aangekomen in Cairns, daarom besloten we verder te rijden. Op aanraden van de vrouw in het informatie centrum van Babinda dus op naar Palm cove. Dit is 1 van de rijkere gebieden in Cairns, maar had wel een voordelige camping. Hier weer eens even een was gedaan en ook heerlijk gbbqt samen. Als het aan Thijs ligt scoort die elke dag zo'n megakarbonade! 




Cape Tribulation & de bloedzuiger 

Deze plek klonk wel heel erg spannend, dit is the rainforrest van Australie. We besloten dus ook hier nog even een bezoek aan te brengen. Na te zijn overgestoken met de ferry, kwamen we aan in niemandsland. Amper huizen, 1 benzinepomp en alleen 2 campingsupermarktjes die megaduur waren.De omgeving maakte gelukkig veel goed en was erg mooi. Zo hebben wij ook de plek gezien waar Steve Irwin (the crocodile hunter) tot zijn eind is gekomen door een Stingray, die hem recht in zijn hard stak. We hebben hier ook ons eigen bushwalk gedaan. En jawel het was weer zover, ik (Monique) moest het weer ontgelden met een attack van een bloedzuiger. Mijn god, wat zijn die beesten smerig zeg. Gelukkig was er een man in de buurt die een goede tip had om er zout op te doen. Dit deed hij dan ook bij mij en de sucker liet los. Mijn lieve vriendje Thijs heeft helaas dit alles op film gezet, dus jullie kunnen ook nog even genieten! Na Cape Tribulation besloten wij weer terug te gaan naar de relaxte camping in Palm cove. We waren door al onze dvd's heen waar Thijs wel heel erg van baalden. Hij hoopte dan ook op nog een andere auto van Spaceship zodat we konden ruilen. En ja, hij had weer eens mazzel! Aan het einde van de middag kwam er nog een auto het campingterrein opgereden die alles wilden ruilen. Na lekker gegeten te hebben ( of waren het de mislukte pannenkoeken?) zijn we lekker ons bedje ingekropen voor een filmavondje.We werden de volgende dag laat wakker en hadden even zin in een relaxt dagje en besloten daarom nog een nachtje hier te blijven.




Yungabura, Fig Three & Vogelbekdiertjes 

In Palm cove had ik (Monique) weer even een kaart op de kop getikt van de tablelands. Hier stond nog een mooi rondje in die we de laatste 2 dagen nog wel konden doen voordat we de auto weer moesten inleveren. We besloten te kamperen bij de Wallaby lodge in Yungaburra. Voordat we hier aankwamen zijn we nog even gestopt bij een strawberryfarm waar we heerlijke aardbeien hebben gescoord! Daarna hebben we ook nog een bezoek gebracht aan de fig tree, een boom die bestaat uit allemaal dunne bomen die wel uit dezelfde wortel komen. Een heel bijzonder gezicht. 5 minuten lopen van het hostel zat de spotplek voor de Palatypus (vogelbekdier). Deze dieren zijn het best te spotten bij zonsop en zonsondergang. Aan het einde van de middag hebben we er dan ook 2 gespot. s'Aavonds besloten we mee te gaan met de nacht kano tocht. We hoopte hiermee nog een boomkangaroo te spotten die in het donker actief zijn. Maar helaas we hebben alleen wat possums gespot. De combi van mij en Thijs in de kano was ook niet zo'n succes, we hebben niet dezelfde krachten met peddelen wat wel eens irriteerde. Maar het was wel grappig. We mochten de faciliteiten van het hostel gebruiken en we moeten zeggen dat dit het beste hostel ever was!




Great barrier reef & werken op een boot 

De auto is ingeleverd en jawel dit keer geen tranen gehad bij het afscheid nemen. We waren allebei wel weer toe aan een normaal bed en ook het rijden waren we wel zat. Het hostel waar we zaten was erg luidruchtig en niet zo schoon maar het was gelukkig voor 1 nacht. De volgende dag was het eindelijk zover, duiken op het Great barrier reef! De eerste 1.5 dag mochten wij lekker genieten van de trip en hebben wij een aantal geweldige duiken gemaakt. Bij de eerste duik zagen we meteen al 2 haaien. En ik ( Monique) geloof inmiddels mij zee angst in Australie te hebben overwonnen. Ik had nooit gedacht nog eens tussen de haaien te zwemmen! Ook hebben wij diverse schildpadden, gruppers en barracuda's gezien. Echt een heel bijzondere ervaring ook om gewoon op 1 meter afstand van een schildpad te zijn en zo'n grote grupper te kunnen aaien. Na de lunch op dag 2 was het dan zover, wij moesten aan de bak! We hadden ons opgegeven om 2 dagen als hostie te werken op de boot. Een erg leuke ervaring en zo konden wij ook eens zien hoe het er achter de schermen op zo'n boot aan toe gaat. In ieder geval alles wat Thijs geleerd heeft op de hotelschool ging hier toch net ietsje anders. We hebben ook diverse nieuwe mensen leren kennen en erg veel lol gehad. Tegenover deze prestatie kregen wij geen geld maar gratis onderdak, eten, en nog een aantal duiken. We hebben dan ook in totaal 10x kunnen genieten van diverse locaties op het rif wat echt wonderschoon is. Alles is hier nog intact, een heel verschil met het duiken op Borneo waar veel koraal dood is. Ook hebben wij 2 nachtduiken gemaakt. Dit voelde een beetje als het duiken thuis in de Vinkeveense plassen, daar hebben we namenlijk ook altijd een duiklamp nodig! Wel was het hier een beetje scary. Zo nu en dan lichten er 2 ogen op gevolgd door het lichaam van een haai. En jawel die zijn s'nachts het actiefst en we waren dus ook goed om ons heen aan het kijken of ze niet richting ons kwamen. Bij het einde van de 2 nachtduik voelde ik (Monique) ineens een steek in mijn hand. Ik was gebeten maar had geen idee door wat. Ik wilde dan ook snel omhoog het water uit. Ik was gebeten door een stingerfish en het prikte enorm. Spul erop gedaan en uiteindelijk leken het 2 muggenbulten. De 4^e dag ons laatste duik gedaan om half 7 s'ochtends. Jawel wij moesten echt werken, 05.30 ons bed uit om het ontbijt klaar te zetten en erna mochten we een duik doen. Deze duik was 1 van de betere, we zagen weer haaien en ook 2 schildpadden. Aangezien Thijs heel wat mooie foto's van mij geschoten heeft onder water, probeerde ik een poging te doen van hem. Helaas is Thijs niet gauw tevreden als ik foto's van hem maak en ook nu kon het er net mee door. Gelukkig is hij een stuk beter dan mij en daarom kunnen we jullie bij thuiskomst toch heel wat moois showen! Na de lunch hebben wij afscheid genomen op de boot en werden we met de transerboot weer naar vaste wal gebracht. We hebben nog geprobeerd om te langer te kunnen blijven maar helaas was alles al ingeroosterd en was er geen plek meer.




Laatste dagen Cairns & dan naar Nieuw Zeeland 

Aangekomen op het vaste land zijn wij op zoek gegaan naar een ander hostel. Hier hebben wij weer lekker een kamer voor ons zelf met een stapelbed. Het onderste 2 persoons en boven 1 persoon. We slapen dus even heerlijk gescheiden en hebben even lekker de ruimte J! Wel hadden we allebei een beetje zeebenen, alles ging nog steeds op en neer. We zijn ons tijd hier in Cairns een beetje vol aan het maken door nog wat souveniers in te slaan, te internetten en lekker te relaxen. Dinsdag 16 juni vliegen we namenlijk door naar Nieuw Zeeland.




Skydive boven Cairns 

Na hier het rif te hebben bekeken op 20 meter diep, besloot ik ( Monique) dit ook maar even te gaan bekijken op een hoogte van 4,3 kilometer. Ook wilde ik weten hoe de vogels zich voelen als ze vliegen. Daarom besloot ik op deze hoogte dan ook maar uit het vliegtuig te springen. Mezelf in een tuigje gehezen en goed vastgemaakt aan mijn skydivebuddy ging de deur van het vliegtuig open. De vlucht omhoog was ik wel kalm, maar toen ik de rest uit het vliegtuig zag springen dacht ik toch wel even o mij god.... Daar ging ik dus als laatste mijn vrije val van 1 minuut tegemoet. 10 seconde gegild en toen genieten, wat gaaf! Toen de parachute openging mocht ik ook nog een stuk zelf sturen en zweefde we langzaam genietend van het uitzicht naar beneden. Natuurlijk vraag je jezelf af, waar is Thijs in dit verhaal en kan je vertellen gewoon op de grond, the pussy! Gelukkig heeft hij vanaf hier wel nog wat leuke foto's van me geschoten.Natuurlijk willen we jullie ook de sprong niet onthouden dus ga er maar een voor zitten.




Eigen reisverhaal schrijven

Heb je altijd al een eigen reisverhaal willen schrijven? Dat kan natuurlijk op papier in een eigen dagboek. Ook is het mogelijk om jou avonturen online bij te houden doormiddel van een eigen reislog. Als je een leuk reisverhaal geschreven hebt dan is de mogelijkheid aanwezig om je verhaal op deze website te plaatsen. Mail ons daarom direct en lees wat de mogelijkheden zijn.





Heb je ook een reisverhaal geschreven? Publiceer het hier!