Auto huren

We dachten op Christchurch een goede deal te hebben gesloten met een auto verhuurmaatschappij. Maar hier aangekomen bleek dat ik (Monique) de man verkeerd had verstaan. En zo kwam dit bedrag veel hoger uit en besloten wij dit niet te doen en naar het centrum te vertrekken. Hier naar een informatie centrum gegaan en daar werden we goed geholpen. De vrouw belde wat verhuurmaatschappijen en zo kwamen we toch op een goede deal. We besloten de nacht in Christchurch door te brengen en werden de volgende dag netjes opgehaald door de verhuurmaatschappij en naar ons auto gebracht. Dit is een oerlelijke witte Nissan Sunny, maar hij rijdt gelukkig als een tierelier!




Lake Tekapo

Na alle spullen in de auto te hebben geladen op weg naar de supermarkt. En jawel, hier kwamen we gewoon wat oer Hollandse producten tegen! Zo heeft Thijs eindelijk zijn pure chocolade hagelslag en knakworstjes, en hebben we ook nog appelmoes, smeerleverworst uit een blikje en een heerlijk stuk kaas op de kop getikt. Heerlijk! En met het landschap wat we onderweg tegen komen doet het hier ook wel een beetje denken aan thuis! Tenminste als je over een vlak stuk rijdt en de bergen even weg denkt. Maar met de koetjes en schapen in de wei, de kale bomen en de kou zijn we terug bij af. Zo zag het er ook uit toen we vertrokken! Onderweg richting lake Tekapo genoten we dan ook van dit mooie nieuwe landschap. Wat ook elk moment weer kan veranderen in wat anders. Het meer was mooi helder, en op de achtergrond de besneeuwde bergen was een supermooi gezicht. Dit leverde dan ook wat mooie plaatjes op.

Dunedin

Na het mooie meer achter ons hebben gelaten ons weg weer vervolgd. Onderweg nog wat mooie plekjes tegen gekomen en besloten om door te rijden naar Dunedin. Hier kwamen we tegen het avond uur aan. Een plekje gezocht om te slapen, nog wat geinternet, gegeten en lekker gaan slapen. Die vluchten met het vliegtuig en de vele kilometers die we per dag rijden is soms best vermoeiend. De volgende ochtend op weg naar de Baldwinstreet, hier waren we voor naar Dunedin gekomen. Dit is de steilste straat ter wereld! De meeste mensen bewandelen deze straat naar de top. Maar ik (Monique) had hier echt even geen zin in. Wij besloten dus met de auto naar boven te scheuren. En dit is ook een hele ervaring zo stijl omhoog, net een achtbaan. En hopen dat de auto het wel gaat redden. Dit was gelukkig het geval en vanaf boven konden we weer wat leuke plaatjes schieten. Ook de rit naar beneden was weer spannend. Gelukkig heb ik (mevrouw rondreis) een goede chauffeur genaamd Thijs tot mijn beschikkig die me overal weer veilig brengt!




The Cairns

Gelukkig hebben wij ook wat tips meegekregen van Eline (mijn vriendinnetje) die al eerder dit jaar in Nieuw Zeeland is geweest. Op aanraden van haar besloten wij een bezoek te brengen aan de Catlins. Eerst op weg naar het Nugget Point waar wij een wandeling hebben gemaakt naar de vuurtoren. Vanaf hier had je uitzicht over de rotsen die voor ons in het water lagen. Hier zagen we dan ook behoorlijk wat zeehonden liggen. Erna zijn we doorgereden naar Surat Bay. We zijn hier op het strand gaan wandelen waar verder niemand anders te bekennen was. Toch waren we niet helemaal alleen, we stuitte namenlijk op een enorme zeeleeuw die net zijn maaltje had gevangen en het land op kwam. Mijn god, wat zijn deze beesten enorm groot. We hebben dan ook wat mooie plaatjes kunnen schieten. Deze dame vond het alleen niet zo leuk als we te dichtbij kwamen en rende dan ook heel hard achter ons aan. Dat was wel even schrikken. We besloten verder te lopen en kwamen hier nog een grote man met zijn wijfje tegen. Ze lagen lekker knus tegen elkaar aan. En terwijl de vrouw naar ons keek, sloeg het mannetje zijn vin om haar heen. Of hij zeggen wou: 'het is wel goed schatje'. Echt super om te zien! Daarna besloten we nog door te rijden naar Curio Bay. Hier had Eline dolfijnen van heel dichtbij gezien. Helaas hoorde wij bij aankomst dat ze er niet waren omdat het niet het seizoen was. Daarom besloten we door te rijden naar Invercargill om hier de nacht door te brengen.

Mildford Sound

Na weer heerlijk geslapen te hebben besloten wij de volgende ochtend richting Mildford Sound te gaan. Dit is een Fiordenlandschap, hier zijn er maar 4 van ter wereld. In Noorwegen, Argentinië, Vietnam en Nieuw Zeeland. Erg bijzonder dus om gezien te hebben. Omdat niet helemaal zeker was dat de weg hier naar toe goed begaanbaar was, besloten wij dit nog even na te vragen. We mochten bij een supermarkt de bootmaatschappij waar wij een trip mee wilde gaan doen bellen. Deze zei dat we gewoon die kant op konden komen en we waarschijnlijk de Cruize van 15:00 uur nog wel gingen redden. Nou dit hebben we zeker gered, echt op het nippertje. Mijn chauffeur heeft als een coureur gereden en ons veilig op plaats van bestemming gebracht. De cruize was supermooi, we voeren tussen de Fiorden door richting de open Tasman zee. De gids vertelde dat Captain Cook dit stuk toendertijd gemist had omdat het zo verborgen lach. Het uitzicht op de bergen die direct uit zee opreizen met besneeuwede sneeuwtoppen, mooie watervallen en heldere hemel was geweldig. En de terug weg naar het haventje maakte de trip nog mooier. We zagen namenlijk zo'n 5 dolfijnen onder de boot door en naast de boot zwemmen en springen. Ook stopte we nog bij wat zeehonden die lekker lagen te luieren. Dit maakte de hele trip compleet!




Queenstown en Lake Wanaka.

Eigenlijk wilde we terugrijden naar een dorpje vlakbij Mildford Sound. Maar omdat het nog best vroeg was besloten wij toch maar even flink door te trappen met onze Sunny naar Qeenstown. Hier kwamen wij dan ook in het donker aan. En dan is het toch wel bijzonder wakker worden s'ochtends met uitzicht op een mooi meer met hele witte bergen. We besloten bij het Bungyjumpen te gaan kijken. En nee hier voel ik (Monique) nou ook niks voor. Spring liever nog 100 keer uit een vliegtuig dan dat ik aan een elastiekje ga hangen! Wel leuk om te kijken als andere springen, gelukkig was 1 jongen wel zo dapper. Daarna besloten we door te rijden naar Lake Wanaka. Helaas was het niet zo'n heldere dag waardoor het uitzicht over het meer niet zo goed was. We wilden die dag dus doorrijden om Fox Glacier te gaan halen. Op weg dus richting het plaatsje Haast. We kwamen weer door een mooi gebied heen, en ik zei tegen Thijs: 'zie je Frodo achter die steen zitten'. De film The Lord of the Rings is namenlijk in Nieuw Zeeland  opgenomoen. Pakt hij een boekje, zegt Thijs: 'nou dit is gewoon echt het gebied waar ze gefilmd hebben. Omdat we dus allebei niet hadden opgelet waren we de verkeerde kant opgereden en bij toeval hier terecht gekomen. We moesten dus allebei erg lachen en hebben ook hier weer wat mooie plaatjes geschoten. 




Het ongeluk

Eigenlijk wilden we in Haast stoppen om wat te eten maar het restaurant ging pas om 18:00 uur open. Dat vonden wij zonde van onze tijd, we besloten dus 1,5 uur door te rijden naar Fox Glacier ons eindbestemming van die dag. Helaas liep dit toch uit op heel wat anders. Na 3 kwartier te hebben gereden werd het aarde donker en reden we daar door niemandsland. In de verte voor ons zagen we nog een auto. Wij dachten nog mooi dan zijn we niet de enigste en reden lekker door. Ineens zagen we een vrouw in de berm liggen en zwaaien. Een heel eng gezicht zo in the middle of nowhere. Al gauw zagen we ook een auto met zijn neus in de beek liggen. We stopte en gingen bij de verdwaasde vrouw kijken. We waren gewoon terecht gekomen in een vers gebeurd ongeluk, het was de auto die wij in de verte voor ons zagen rijden. De man van de vrouw zat nog vast in de auto en begon te schreeuwen. Na de vrouw snel gecheckt te hebben ons op de man gestort. Thijs ging bij de voorkant van de auto kijken wat best lastig was omdat deze in het water lag. Ik besloot dus de achterklep open te trekken. Gelukkig hadden wij een goede zaklamp en dus klom ik hiermee in de auto om op de bebloede en vastzittende man te stuiten. Ook hij was erg in shock en bleef maar schreewen dat we hem moesten helpen. Na alle puin om hem heen te hebben weggehaald kwam ik er al snel achter dat wij dit samen niet gingen redden. Gelukkig had Thijs inmiddels nog een auto aan kunnen houden. Na ons zijn er nog maar 2 langsgekomen! We droegen de zorg over aan deze mensen en besloten terug te rijden naar het eerste de beste huis om meer hulp in te schakelen. We hadden in dit gat namenlijk ook geen signaal met ons telefoon. De mensen reageerden gelukkig snel en schakelde meteen hulp in. Het is nogal wat om dan ook nog eens in je beste Engels eerst de slachtoffers te helpen en dan later ook nog uit te leggen wat er is gebeurd. De brandweer arriveerde na zo'n 3 kwartier en begonnen de man uit de auto te zagen. De vrouw hadden de andere mensen al in een auto gezet om warm te houden. Want ondertussen begon het harder te vriezen. Ook de ambulance en politie arriveerden. Al snel werd er ook een helikopter ingeschakeld om de slachtoffers te vervoeren. Wij moesten een verklaring afleggen aan de politie omdat wij ze hadden gevonden. 

Het sporenonderzoek verliep wat matiger, wij hadden namelijk al door de bandensporen heen gereden. En ook had Thijs al een grote steen die op de weg lag in de bosjes gegooid. Weg dus bewijsmateriaal. Maar goed dat doet er niet toe, de mensen zijn levend en wel uit die auto gekomen. En hebben onwijs geluk gehad dat wij gestopt zijn en zo accuraat gereageerd hebben. Wij kregen hier dan ook veel complimenten over van de hulpdiensten en andere mensen. We hebben zo'n 3 uur in de kou langs de weg gestaan en kwamen dan ook pas rond 23:00 uur aan in Fox waar alles dicht was. Wel rustig gereden natuurlijk, dit was een erg goede waarschuwing voor ons geweest! Er liep nog een meisje buiten bij het hostel die gelukkig ook Nederlands was. Haar 4 persoons kamer was verder nog leeg en dus hebben we ons beloond met een gratis nacht hier over nachten. We konden beiden moeilijk in slaap komen naar deze hele gebeurtenis en de nare beelden zagen we nog voor ons. De volgende ochtend bij de benzinepomp was ook de ambulance daar  aan het tanken. Wij vertelde de man dat wij de mensen hadden gevonden en vroegen hoe het met ze was. De man die klem zat in de auto had een gebroken been en een flink gat in zijn hoofd. En de vrouw werd die dag aan haar arm geopereerd en beide hadden ze diverse rug en nekletsel. Na later ook de krant te hebben gekocht waarin het voorpagina nieuws was. Hebben wij het toch een beetje af kunnen sluiten en proberen het achter ons te laten. Gelukkig gaat het met ons nog steeds goed. Al zijn wij wel een beetje verkouden door het koude weer hier in Nieuw Zeeland! 




Fox Glacier 

Wij hebben eigenlijk te kort tijd om alles te doen hier in Nieuw Zeeland. Daarom besloten wij niet de Fox Glacier en Franz Josef te gaan beklimmen. Maar ze wel te gaan bekijken. Over de Fox hadden wij een mooi uitzicht, helaas kon je hier niet dichtbij komen. Wel hebben wij een wandeling gemaakt om de Franz Josef dichterbij te bekijken en weer mooie plaatjes te schieten. Dit was ook wel even ontspannend na de ervaringen van de avond ervoor. Eigenlijk wilden we ook het Abel Tasman National Park bezoeken. Maar in de krant die we gekocht hadden stonden waarschuwingen voor gladheid deze kant op. En ook een jongen die we spraken zei dat je daar beter met mooi en warm weer heen kan gaan. Daarom wijzigde we onze route en besloten we naar het plaatsje Kaikoura te rijden.




Walvissen in Kaikoura 

Dit is de plek in Nieuw Zeeland om walvissen te spotten. We belanden in een heerlijk hostel met Spa en sauna en besloten de volgende ochtend mee te gaan met de boot. Dit heb ik (Monique) geweten, mijn ontbijt van die ochtend kon ik weer in de ogen kijken. Wat een tocht! Maar toch hebben we heel wat mooie beelden gezien van de Sperm Whale (Potvis) die aan de oppervlakte adem komt halen. Je ziet dan ook water uit hun blowhole komen en een enorm gevaarte in het water liggen. En als het weer tijd is om de diepte in te gaan. (ze kunnen zo'n 40 minuten onder water blijven) zie je ze afzetten. De staart komt dan helemaal boven water en dan zijn ze verdwenen. Een supergaaf gezicht! We hebben die dag 4 Spermwhales gespot, waarvan de eerste 2 keer. Volgens de mensen van de organisatie een erg goed aantal. Meestal zien ze er maar 2. We hadden dus geluk die dag en sloten de tocht af met nog een paar zeeleeuwen waar we langs voeren. 




Sneeuwpret in de warme Nederlandse zomer! 

Daar zijn wij weer even met een laatste verslag vanuit het koude Nieuw Zeeland. Wij hebben pas contact gehad met het thuis front en horen dat het daar andere koek is. 30 graden en lekker bbqen, en wij zitten hier in de kou tegen het vriespunt aan. Maar eerlijk is eerlijk, dat drukt onze pret zeker niet. En het is toch bijzonder om 2 winters in 1 jaar te hebben! 




Mount Hutt 

Na het mooie Kaikoura met zijn gigantische walvissen besloten wij om richting Mount Hutt te gaan. Wij hadden vernomen dat de skie piste hier geopend was en een goede deal gespot.In de middag kwamen wij hier aan en besloten het skiegebied even te gaan verkennen en hier wat informatie in te winnen. En we kwamen er al snel achter dat dit geen Europa is waar de sneeuw al aan de voet van de berg begint. Wij moesten helemaal naar de top rijden (de berg is totaal 2188 meter hoog). De weg er naar toe was best beangstigend, je kon zo de afgrond in kijken. Maar gelukkig maakt mijn goede chauffeur Thijs er toch een relaxt ritje van naar boven. Boven aangekomen het skiegebied bekeken en de nodige informatie ingewonnen. Wij besloten te overnachten in Methven zo'n 10km verderop. Ook dit is namenlijk niet zoals in Europa dat je gewoon in het skiegebied kan slapen. Hier hebben ze in het skiegebied alleen 1 restaurant waar je na het skieen je even op kan warmen met een hapje en een drankje. De volgende ochtend weer de hele rit naar de top. En jawel na onze outfit en materiaal te hebben opgehaald begon onze eerste skieles. Thijs wilde eigenlijk snowboarden, maar gelukkig kon ik hem er samen met de instructrice van overtuigen dat beginnen met skieeen toch beter is. We hadden gelukkig een klein klasje met 4 personen en kregen dus uitgebreid aandacht om de basisvaardigheden onder de knie te krijgen. En ik moet zeggen, het ging ons best goed af! Na 1,5 uur kregen wij even pauze en wij waren blij dat we de skieschoenen even uit konden gooien. Onze voeten branden aardig, het is nog best pittig allemaal. Na de pauze kregen wij nog eens 1,5 les van deze aardige Australische vrouw. En ze was erg trots op ons dat het al zo lekker ging. Al kreeg Thijs af en toe wel wat extra aandacht, misschien had ze wel een oogje op hem :-)! Na nog meer moves en bochtjes onder de knie te hebben mochten wij na al het lessen nog even lekker los op de beginners piste. We hadden het erg naar ons zin en voelde ons wel thuis in de sneeuw. Ook hebben wij al besloten dat we wel op wintersport willen volgend jaar. Dus mensen thuis die mee willen, ga alvast maar sparen! Deze dag sloten wij af met nog wat ritjes op een slee. Nou het was eigenlijk meer een soort matje met een handvat er aan. Wat hebben wij gelachen en een lol gehad hiermee.  Na deze drukke dag in de sneeuw hebben wij dan ook als roosjes geslapen!

Akaroa 

Dit is 1 van de gebieden in Nieuw Zeeland om met dolfijnen te zwemmen. En aangezien onze poging in Australie mislukt was. Wilden wij hier de koude zee trotseren om deze mogenlijkheid te benutten. Wij werden hier dan ook in een droogpak gehezen. Hier kan je gewoon met je kleren in zonder nat te worden, een stuk warmer dus. Daarna gingen wij met nog 6 andere mensen op weg in een bootje om de Hector Dolphin op te speuren. Dit is 1 van de bijzonderste en kleinste dolfijnen ter wereld. De rugvin van deze dolfijn lijkt op een micky mouse oor. Gelukkig had ik (Monique) vooraf dit keer een pilletje ingenomen, en ondanks dat voelde ik dat mijn maag toch niet zo blij was met de ruige zee en het gewiebel van de boot. Thijs moest dan ook lachen omdat ik alweer helemaal geel zag. Tja je moet er wat voor over hebben toch om mooie dingen mee te maken! Nadat we de dolfijnen eindelijk hadden gespot, kregen wij te horen dat we het water niet in mochten. De zee was te ruig. Ook was door het gewiebel van de boot het erg moeilijk om foto's van deze dolfijnen te maken. Maar gelukkig staan de beelden wel op ons netvlies en kunnen wij dit weer bij de mooie herinneringen stoppen.



Auto's 

Al snel kwam ook de tijd dat wij onze Sunny weer moesten inleveren bij Jucy. Wij kwamen er ook achter dat we lichtelijk opgelicht waren met de benzine. Naar hier over gebeld te hebben met niet zo'n vrolijke dame van de maatschappij. Toch nog een klacht ingediend bij het inleveren. En gelukkig werd het toen opgelost en kregen wij gewoon netjes ons geld terug. Ook werden wij netjes bij Jucy opgehaald door de nieuwe verhuurmaatschappij waar wij een auto hebben geregeld voor de laatste paar dagen. Dit was voor een zeer goede prijs omdat de auto terug moet naar de maatschappij in Auckland. Zo betaalden deze maatschappij ook de kosten om de oversteek te maken met de ferry van Picton naar Wellington. Wij zijn dan ook met onze nieuwe rammelbak een Toyota Corolla op weg gegaan naar Picton zodat we de volgende dag met de ferry mee konden naar het Noordereiland van Nieuw Zeeland. Onderweg kwamen we ook weer door het plaatsje Kaikoura. Wij zagen plots een dode aangereden zeeleeuw langs de weg liggen en besloten even te stoppen om te kijken. En hier op het strandje lag het gewoon bezaaid met deze rakkers. Wat een supermooi en gaaf gezicht. Wij hebben hier dan ook zeker even genoten van dit uitzicht.



Het Noordereiland

De oversteek met de ferry was een rit van zo'n 3 uur varen van Picton naar Wellington. Helaas was het niet erg mooi weer wat het uitzicht een beetje verpesten. Maar ondanks dat geloof ik zeker dat de tocht op een zonnige dag erg mooi moet zijn. Het schip was enorm groot met zijn 10 dekken. Helemaal onderop de auto's, een dek met een bioscoop. 1 met een koffiehoek en cafe en ook nog eens een dek met een restaurant. Het zag er een beetje uit als een drijvend hotel. Wij hebben helaas maar 4 dagen de tijd voor het Noordereiland. Veels te kort natuurlijk om alles te bekijken. Daarom besloten wij Wellington meteen te verlaten om alvast een stuk te richting het plaatsje Whakapapa te rijden. Dit gingen wij niet helemaal redden meer deze dag en daarom in Palmerston overnacht. De volgende dag weer op pad en aangekomen in Whakapapa. Uitgezocht wat hier de mogenlijkheden voor ons waren om te skieeen. Jawel, wij vonden het zo leuk de eerste keer en wilden onze vaardigheden toch nog even oefenen. Daarom besloten wij de volgende dag de skiepiste van mount Ruapehu op te gaan. Deze piste ligt gewoon op een actieve volkaan, wel een spannend idee toch!? Wij besloten het next step programma te doen en kregen hierbij weer 1 uur les. Wij moesten ons melden bij de 2e laag van dit skiegebied. En in de stoeltjeslift bedacht ik (Monique) me al dat dit iets te hoog gegrepen was. Na kennis te hebben gemaakt met ons Oostenrijkse instructeur moesten we aan de afdaling beginnen. Dit was echt een hel, voor mij dan ieder geval want dit keer ging het Thijs een stuk beter af. Terwijl ik echt bezig was met een rit van vallen en op staan, was Thijs al zowat beneden. Na deze rit besloot de instucteur dat de Happy Valley toch een beter gebied voor ons was. Hier leerde hij ons nog wat moves en handige weetjes zoals het gebruiken van de skieliften. En daarna mochten wij weer zelf aan de slag. Gelukkig hier weer het vertrouwen terug gekregen en gewoon niet 1 keer gevallen. Ik vermaakte me op deze piste dus een stuk beter. Thijs daarentegen besloot dat hij toch nog even die andere piste wilden doen. En na dit 2 keer te hebben gedaan met ook wat valpartijen besloot hij toch nog even terug naar Happy Valley te gaan en mij nog wat stunts te showen in het stunt gebied. En ik kan je vertellen, dit leverde weer behoorlijk wat lachbuien op! 




De laatste dagen

Omdat wij besloten lekker te gaan skieeen hebben wij de rest van het noordereiland even links laten liggen. Wij besloten na een overnachting in heerlijke bedden in 1 keer door te rijden naar Auckland. Wel door het vulkanische gebied van het noordereiland wat erg mooi uitzicht opleverde. Uit de bergen kwam namenlijk op diverse plekken rook. We zijn dan ook even gestopt bij zo'n vulkanisch centrum. Maar de entree prijzen zijn niet heel goedkoop. Wij besloten dan ook niet naar binnen te gaan, maar zeker ooit nog eens terug te keren om ook al dit moois op ons gemak te gaan bekijken. Wel hebben wij nog even een stop gemaakt om een lekker kopje koffie en thee te drinken met een heerlijk puntje Hollandse appeltaart. En wij moeten toegeven, deze smaakte verukkelijk! Wij hebben nog even Auckland bekeken voordat wij onze Corolla weer moesten inleveren bij het vliegveld. Daarna zijn wij door de autoverhuur maatschappij naar de luchthaven gebracht. Hier hebben wij onze oude vertrouwde slaap plek weer opgezocht. De 4 persoons bank waar wij de eerste nacht ook op hebben vertoefd. Niet erg veel nachtrust gehad, want maandagochtend 07.00 uur vlogen wij verder naar Tonga. Onze volgende bestemming voor de komende 4 weken. Hier kunnen wij weer even lekker opwarmen en hopen jullie vanaf deze plek binnenkort weer een mooi nieuw verslag te leveren! 

Wij willen zowel Sandra en Frank als John en Jenny feliciteren met de zwangerschap. En omdat wij weten wie de vaders zijn denken wij toch dat het meisjes gaan worden. Daarom hebben wij alvast lekker een holland beschuit met roze muisjes gescoord om het op deze manier toch alvast een beetje mee te beleven met jullie! GEFELICITEERD EN VEEL GELUK!!!

 





Eigen reisverhaal schrijven

Heb je altijd al een eigen reisverhaal willen schrijven? Dat kan natuurlijk op papier in een eigen dagboek. Ook is het mogelijk om jou avonturen online bij te houden doormiddel van een eigen reislog. Als je een leuk reisverhaal geschreven hebt dan is de mogelijkheid aanwezig om je verhaal op deze website te plaatsen. Mail ons daarom direct en lees wat de mogelijkheden zijn.





Heb je ook een reisverhaal geschreven? Publiceer het hier!