Het onbewoonde eiland Uoleva 

Na 2 dagen op het hoofeiland van Ha'apai genaamd Lifuka te hebben rondgeneusd. Besloten wij naar het onbewoonde eilandje Uoleva ernaast te gaan. Omdat wij dachten dat de Tonganen niet echt op de tijd leven, verwachten wij de eigenaar van het guesthouse waar we gingen verblijven dan ook niet stipt om 10 uur. Thijs en ik lagen nog lekker te snurken en de hulp maakte ons dan ook wakker. Wij moesten dan ook nog ontbijten, onze spullen pakken enzovoort. De beste man genaamd Soni moest nog wat boodschappen doen en verwachten ons om 11 uur bij zijn boot die ons naar het eiland zal brengen. Natuurlijk waren wij iets te laat. En bij de boot waren wij dan ook stomverbaasd. Het was 1 van de lelijkste bootjes die wij ooit hebben gezien. Maar goed, we wilden toch naar het eiland dus gaan met die ba.... ehhh boot! En wat bleek, er was nog een stel die naar het eiland ging. En jullie willen het vast niet geloven, deden wij ook even niet. Maar we zitten aan de andere kant van de wereld, gaan naar een onbewoond eiland en zitten gewoon nog met Nederlanders opgescheept. Gelukkig waren Bram en Ellen ook van onze leeftijd. En ondanks dat wij deze wending totaal niet verwacht hadden, hebben wij ons prima met elkaar vermaakt. S'avonds gezellig rond het kampvuur op het strand zitten. Lekkere drankjes drinken en gezellig kletsen. En ook waren zij voor ons een goede wekker. Soni de eigenaar verwachten ons namenlijk s'ochtends om 08.30 bij het ontbijt. En aangezien wij niet echt ochtend mensen zijn en hier geen electriciteit op het eiland was om de telefoon wat tevens als wekker diend op te laden. Waren wij dus erg blij dat hun s'ochtends even op ons huisje bonkten. Ook beleefden Thijs en ik deze 5 dagen op het eiland heel verschillend. Ik ging lekker voor het relaxen op het strand met mijn boek en een beetje bruin bakken. Een duikje in zee en zo nu en dan een snorkeltochtje. Terwijl Thijs vooral de hele tijd met van alles en nog wat bezig was, en het leek als of hij niet gewoon even op zijn kont kon zitten. Zo heeft hij heel wat stukken in de zee afgesnorkeld en veel mooie dingen gespot en op de foto gezet. Ondertussen moest ik weer even aan de zee wennen, ik ben toch nog niet helemaal over mijn haaien fobie heen geloof ik. En ook moest ik even aan de watertemperatuur wennen. Ik ben dus een stuk minder dan Thijs in  het water geweest, wat ik nu nog steeds dagenlijks te horen krijg! Ook bedacht Thijs om op het stuk weg geslagen strand voor ons huisje een trap te bouwen. Hij ging aan de slag met stukken gevonden hout en palmbladeren. Maakte hiermee een soort van frame en vulde dit later af met zand. En Soni de eigenaar was hier wel blij mee. En geloof me als iemand expeditie Robbinson kan overleven is het volgens mij Thijs wel. Hij bouwde ook van een lange tak, wat spijkers, zijn eigen meegebrachte visdraad, lood, haakje en dobber een hengel. Daarna deed hij wat brood aan de haak, maar de visjes vraten dit er razendsnel af. Uiteindelijk probeerde hij het met een stukje kokosnoot en jawel hij had gewoon beet! Erg grappig ook wel hoor om te zien hoe hij zo met van alles bezig kan zijn en wel weer wat verzint op zo'n eiland waar niks te doen is. Er was dus totaal geen luxe op dit eiland. En we waren dus echt totaal back to basic. Ons huisje was van hout, er stond een zelfgemaakt bed in met een matras dat zo dun was dat we gewoon op het hout sliepen. S'avonds moesten we het doen met een kaarsje. En de douche die hier was stroomde doormiddel van koud regenwater. Maar ondanks dit hebben wij het hier heerlijk gehad. De eigenaar kookte elke dag superlekkere maaltijden voor ons. Waaronder ook 1 keer een lekkere bbq boven ons kampvuur op het strand. Maar ook liet hij ons genieten van de Tongaanse traditie op zondag, de Umoe. Ook wel the underground oven genoemd. Het vlees word in bladeren gewikkeld met kokos melk. In de grond wordt een kuil gemaakt met hierin een vuur, daarop komen stenen waar het eten ingewikkeld in folie word opgelegd. Dan wordt de kuil dicht geschept en het eten hierin gegaard. Het smaakte ons heerlijk in ieder geval. En van al het eten wat wij aten, konden Thijs en ik het niet laten ook stiekem de honden en de kitten No Good een hapje toe te gooien. Die waren deze 5 dagen dan ook ons dikke vrienden en kwamen behalve een hapje scoren ook lekker met ons knuffelen. Maar goed dat onze hondjes thuis dit allemaal niet kunnen zien, die zouden vast jaloers zijn!

Op naar Vava'u 

We hadden een helse rit terug met de boot van Soni naar het hoofeilandje Lifuka. Het regende deze tocht erg hard en de zee werd er niet minder ruig onder. Ik heb nog nooit zoiets engs meegemaakt. En aangezien ik inmiddels wel weet dat ik een maag heb die niet zo van de zee houdt rolden de tranen deze rit dan ook over mijn wangen. Zowel van angst als het niet lekker zijn. Ik, maar ook de rest van de passagiers die terug kwamen van Uoleva waren dan ook blij weer veilig op het vaste land te zijn. Nog blijer waren wij dat ondanks het slechte weer ons kleine passagiers vliegtuig gewoon vertrok om ons naar de eilandengroep Vava'u te brengen. Alleen de landing was weer even spannend. De grond kwam dichterbij, tot de piloot het vliegtuigje ineens weer op trok. Het landen lukten niet vanwege de bewolking. Na nog een rondje om het eiland te hebben gevlogen probeerde hij het via de andere kant van de landingsbaan en kwamen wij stuiterend op de grond terecht. Gelukkig konden wij veilig en wel voet zetten op de eilandengroep Vava'u.




Het duiken en snorkelen met de walvissen 

Wij hadden bij een duikschool in Australie onze duik en whalewatch trips al geregeld. Wat nu heerlijk voelt, de kosten zijn namenlijk toen ook al betaald en het voelt nu een beetje aan als gratis op pad gaan. Al gauw gingen wij dan ook op zoek naar Beluga Diving waarmee wij deze trips gaan realiseren. Huib de eigenaar van de toko is een ras echte Amsterdammer en wij voelde ons dan ook al snel thuis. Ook was hij zo aardig even rond te bellen voor een goede accomodatie voor ons. En zo zitten wij nu de 3 weken dat wij hier zijn in een lekker compact huisje met douche voor ons zelf. Lekker de ruimte, lekker prive en voor een goede prijs. Wij besloten onze eerste donderdag op Vava'U te gaan duiken. Maar deze dag werd nog veel mooier S'ochtends om 08:15 voeren wij de haven uit en wat wij totaal niet verwacht hadden gebeurde. We stuitte op een enorme humpback whale en haar kalf. We zagen haar een paar geweldige sprongen uit het water maken. En toen we wat dichterbij konden komen met de boot zeiden ze "finnen aan, snorkels op en go for it". En daar gingen wij met de dive master zwemmend richting dit enorme gevaarte dat aan de oppervlakte van de grote oceaan lag. Terwijl Thijs zijn wens in vervulling was gegaan, ging mijn hart als een razende tekeer. Zowel van toch wel wat angst als ook zeker van de opwinding. En daar lagen wij gewoon zo'n 8 meter naast deze enorme grote vissen. Want ook de kalf was een stuk groter dan ons. Een ongelooflijke ervaring en een supermooi gezicht. Toen de whales weer besloten om verder te zwemmen gingen wij weer op de boot. Doen waar we die dag eigenlijk voor gekomen waren, het duiken! Dit was erg mooi en al kwamen we niet echt veel grote vissen tegen, genoten we toch wel van de mooie gekleurde tropische vissen, de zeeslakjes en het diverse koraal. Deze dag kon voor ons in ieder geval zeker niet meer stuk!
 

Het leven op Vava'u

Na een klein weekje verblijf in de eilandengroep Vava'u van het koninkrijk Tonga hebben wij de levenstijl van de Tonganen hier ook aardig onder de knie. Het is hier namelijk allemaal een tikkeltje luxer dan de vorige eilandengroep Ha'apai. Zo halen wij de broodjes bij de bakker en halen water bij het dichtsbijzijnde winkeltje. Koken doen wij hier overigens niet echt. De restaurants hebben hier namelijk veel betere leveranciers dan de lokale supermarkten. Het eten is dus veel lekkerder buiten de deur. Hier en daar proberen wij wat uit, maar meestal kiezen wij voor het Tapas restaurant, waar wij na afloop gratis mogen internetten. Ook hebben wij al aardig wat mensen leren kennen op Vava'U. Wanneer wij een dag niks te doen hebben raken wij vaak aan de praat met Jan en alleman. Zo liggen hier ook veel zeilboten in de haven en jawel ook een paar Nederlanders. Sommige van hen zijn al 4 jaar onderweg vanuit Nederland. En wij zijn niet nieuwsschierig maar willen gewoon graag alles weten. En zo hebben wij even onze neus in het zeil wereldje gestoken om hier wat meer over te weten te komen. Ook mochten wij bij de familie Cantor, die met hun gezin nu een jaar onderweg zijn en nog 2 jaar te gaan hebben. Even een kijkje nemen en wat drinken op de boot. Ongelooflijk wat een ruimte zo'n boot nog heeft. En wie weet als ik ooit nog over mijn zee ziekte heen kom dat Thijs en ik ook nog eens zo'n idee in het hoofd krijgen....

Op naar het ruime sop 

Na het duiken was het nu tijd voor de whale Watch tour. Om acht uur vertrokken wij uit de haven op zoek naar de walvissen. Samen met een ander gezin en de crew van Beluga Diving gingen wij vanuit de eilandgroep de zee op. Het Whale watchen gaat hier als volgt: Eerst zoek je een walvis. Deze komen boven en na 5 minuten duiken zij weer onder, maar blijven in de buurt om na 20 minuten weer boven te komen. Tijdens die 20 minuten moet je dus blijven wachten en zoek je de zeespiegel af naar het gespuit uit de blowhole van de walvissen. Die 20 minuten wachten kunnen best vervelend zijn. Het bootje wiebelt namelijk met de golfen mee en kan voor een beetje misselijkheid zorgen. Vooral Monique vondt dit niet zo prettig en na elke keer dat zij iets at of dronk, vloog het direct uit haar mond de zee in (wel 5 keer!). Al redelijk snel hadden wij een man en vrouwtje walvis gevonden die lekker samen aan het keuvelen waren. Andere whalewatch bedrijven aasde helaas ook op onze 2 walvissen. Alleen wij vonden ze als eerste en andere dienen dan minstens 300 meter afstand te bewaren. Helaas gebeurde dit niet de hele tijd en 1 keer voer 1 van de andere bedrijven dan ook met de boot over onze 2 walvissen heen. Waarop deze woedend reageerden door met de staart op het water te slaan. Een ongelooflijk gezicht, maar de reden waarom was natuurlijk een stuk minder. Gelukkig zijn de walvissen goedgezint. En omdat wij al een behoorlijke tijd bij hun in de buurt waren en ze aan het geluid van de boot gewend raakten, lieten ze ons wel toe om hun dichterbij in het water te bekijken. De 20 minuten dat ze onder water bleven, snorkelde wij boven hun. En als ze er weer aan toe waren om lucht te happen kwamen ze onder ons door naar boven. En een aantal keer dachten wij "ze moeten niet te snel gaan want dan zitten we zo op hun rug". Zo dichtbij kwamen ze, een ongelooflijk gezicht. En zodra ze uit het zicht waren en je stak je hoofd boven water hoorde je het geluid van hun ademhaling en zagen wij ze een stuk verderop een sprong maken. Wij hebben deze dag weer 3 keer met deze mooie enorme beesten in het water gelegen, een hele bijzondere ervaring. Nu staan er nog 2 dagen duiken en ook nog 2 dagen whalewatchen op het programma. Hopenlijk hebben wij weer zoveel geluk zodat we nog veel mooie foto's kunnen schieten. Al blijft het wel ontzettend moeilijk om dieren en dan ook nog eens onderwater, goed op de foto te krijgen. Maar we zullen zien en doen ons best. 




Eigen reisverhaal schrijven

Heb je altijd al een eigen reisverhaal willen schrijven? Dat kan natuurlijk op papier in een eigen dagboek. Ook is het mogelijk om jou avonturen online bij te houden doormiddel van een eigen reislog. Als je een leuk reisverhaal geschreven hebt dan is de mogelijkheid aanwezig om je verhaal op deze website te plaatsen. Mail ons daarom direct en lees wat de mogelijkheden zijn.





Heb je ook een reisverhaal geschreven? Publiceer het hier!